Zit je klaar voor mijn tweede column? Mooi – vergeet niet om iets lekkers erbij te pakken. In het eerste deel zal ik je vertellen waarom ik besloten had om alleen naar Zeeland af te reizen en in een tiny house te verblijven, mijn mini-food vakantie. In het tweede deel zal ik ingaan op hoe ik met anderen connect via eten. Veel leesplezier!
Part I: “Feed your soul to love yourself.”
Een aantal regels van de intelligente lock-down zijn nog steeds niet van de baan. De maatregelen worden steeds meer versoepeld en inmiddels is de horeca langer dan een maand open. Ook een aantal vliegvakanties zijn weer mogelijk. Een maand geleden was het echt nog even anders. Ik had begin juni een citytrip naar Valencia gepland en vanwege COVID-19 ging dat niet door. Gelukkig kon ik mijn hotel kosteloos annuleren en voor mijn vliegticket heb ik een voucher van de airline gekregen. Het plan was om alleen op foodvakantie te gaan. Valencia is een populaire bestemming onder de echte FOODIES.
Voordat de COVID-19 maatregelen tot een lifestyle behoorde googelde ik regelmatig naar “tiny huisjes”. Het leek mij fantastisch om jezelf terug te trekken in een andere omgeving.
En zo googelde ik na het annuleren van Valencia opnieuw naar “tiny huisjes” en vond ik een super toffe tiny house aan het strand in Zeeland. Een paar seconden later stond er op mijn scherm: “Bedankt voor uw boeking” oepss #sorrynotsorry. Twee nachten in het vakantiepark ECO Grevelingenstrand, een accommodatie van “Qurios Holiday Retreats” aan de rand van het meer.
Ik had met mijzelf afgesproken om écht alleen te gaan. Niemand maar dan ook niemand mocht mee.
Maandagochtend voordat ik naar Zeeland vertrok ging ik eerst langs de slager, supermarkt en de visboer. Ik had vernomen dat mijn vakantiehuisje was voorzien van een Big Green Egg, je weet wel… die BBQ’s vanaf EUR 800,00. Hier moest ik VET misbruik van maken.
Bij de visboer kocht ik super grote gamba’s, bij de slager wat stukken vlees en bij de supermarkt de overige dingen. Ook had ik de dag ervoor thuis de keukenkastjes leeg getrokken en niet te vergeten moest mijn nieuwe pot masala mee: “7spices original”.
Onderweg naar Zeeland merkte ik dat ik het best spannend vond. Alleen een paar dagen weg in eigen land… Het was wel raar dat er niemand naast mij zat met wie ik de pret kon delen, maar ik kon wel mijn muziek harder zetten en keihard ongesjeneerd mee zingen.
Eenmaal de Zeelandbrug over kreeg ik de staycation kriebels in mijn buik. Je kent het wel… wat je normaal op Schiphol krijgt. Mooi helder blauw water… hier en daar wat stranden – hoe gek is dit? Dit allemaal in Nederland. Nederland, wat ben je mooi.
Eenmaal geïnstalleerd dacht ik: “het is tijd voor FOOD!” Op het menu stond gamba’s en zoete aardappel frietjes in masala. Na het marineren legde ik alles in de koeling zodat de smaken goed zouden intrekken.
Rond een uur of 5 begon ik trek te krijgen en ik dacht ik steek de BBQ alvast aan, dat is zo gedaan. Ik heb dat vaak genoeg bij mijn broer afgekeken. Uhm nee… ik kreeg de BBQ niet aan. Ik deed letterlijk het tegenovergestelde: aanmaakblokje aansteken en de deksel erop…yes you are allowed to LAUGH!! Zo ging ik door mijn aanmaakblokjes heen en nu? De receptie was inmiddels dicht. Er was wel een noodtelefoonnummer en heb even getwijfeld om te bellen. Gelukkig was het huisje voorzien van een gasfornuis en heb ik uiteindelijk alles in een pannetje gebakken and I can tell you – it was NUMB!
De volgende ochtend werd ik vroeg wakker en ging onder het genot van koffie van alle rust en moois om mij heen genieten. In deze rust versleet ik het boek “Audrey Hepburn – het Nederlandse meisje”. Het is een indrukwekkend boek over hoe zij is opgegroeid tijdens de tweede wereldoorlog, voordat ze beroemd werd. Zo kwam ik erachter dat haar nana van 1921 tot 1928 gouverneur was van Suriname – Baron Aarnoud van Heemstra.
Voor het ontbijt had ik zó geen trek in fruit of yoghurt. I’M ON STAYCATION en dus maakte ik brood met masala ei (ook weer met 7spices). Om heel eerlijk te zijn ben ik geen super fan van masala maar die van 7spices wekt heel veel smaak pupillen op.
In de middag kwamen vrienden op bezoek met aanmaakblokjes voor de BBQ. Stiekem merkte ik dat ik toch niet helemaal alleen kon zijn, wat ik zelf heel gek vond. Ik ga vaak genoeg in mijn eentje op pad maar denk dat de omgeving een rol speelde en wilde dat graag met ze delen. En eigenlijk had ik gewoon iemand nodig die de BBQ aan kon maken, haha.
We hebben die avond heerlijk gegeten en gedronken en we zijn ook echt vergeten om foto’s van al het eten te maken, zo gezellig was het. Ook was het gelijk mijn laatste avond. Dit tripje was te kort. De volgende keer blijf ik een dag langer en écht alleen.
Ik heb hier geleerd om goed naar mijzelf te luisteren… wat the inner me mij eigenlijk allemaal vertelt. Thuis hoor je dat niet altijd. Je bent continue afgeleid en dat hoeft niet eens door anderen te komen. Ik heb opnieuw geleerd om voor mijzelf te zorgen, voor de COVID-19 tijd was dat verwaterd, op automatische piloot vloog ik mijn weken door. Kortom heb ik mezelf in die paar dagen opnieuw leren kennen, erachter gekomen wat ik nou wel en niet fijn vindt aan mezelf en wat ik nog zou willen verbeteren. Ook heb ik opnieuw doelen voor mijzelf gesteld.
Part II: “Connect with others with food.”
Een van mijn doelen was om vrijwilligers werk te doen en zeker in COVID-19 tijd, nu mensen hulp nodig hebben. Mijn phoewa Sawitrie Gayadien doet al ruim 5 jaar vrijwilligers werk in het buurthuis “Huis van de Wijk Mozaïek” te Rotterdam. Wekelijks toverde zij een drie gangen menu voor een team voor slechts EUR 3,00 ook wel bekend als “Aanschuifmaaltijd in de Mozaiek”. Helaas, vanwege COVID-19 werd dit project gelijk plat gelegd. De deelnemers van het initiatief zijn voornamelijk ouderen die onder de risicogroep vallen. Deze ouderen zijn vaak eenzaam en kunnen niet zelf boodschappen halen of een maaltijd klaarmaken.
Mijn phoewa Sawitrie en Sol netwerk, het bedrijf wat het buurthuis runt, kwamen op het idee om drie dagen in de week te koken voor de kwetsbare mensen. De boodschappen worden door de vrijwilligers gehaald en ook krijgen zij wel eens producten van lokale boeren en supermarkten. Denk aan tomaten die er niet meer mooi uitzien voor de verkoop maar gewoon wel goed zijn, ook in dit verhaal komt ZERO WASTE terug.
Dus, zo gezegd zo gedaan. Donderdag 4 juni reed ik op mijn fiets richting het buurthuis Mozaiek. Ik had met mijn phoewa afgesproken. Wij zouden die dag samen voor 40 multiculturele buurtbewoners koken. Na een rondleiding van mijn phoewa gingen wij snel aan de slag. Op het menu stond pasta met tomatensaus en een stukje vis. Het gerecht was afgemaakt met wat rauwkost.
Rond etenstijd begonnen wij met het inpakken van de maaltijden. Dit deden wij met zijn vieren. De maaltijden werden door andere vrijwilligers opgehaald die zich voor dit project hadden aangemeld. Dit zijn voornamelijk mensen met een baan die naast hun werk ook een steentje willen bijdragen.
Toen alle maaltijden de deur uit waren, fietste ik met een tevreden gevoel weer terug naar huis. Het begon te regenen. Ik voelde de vermoeidheid in mijn benen, maar het kon mij niks schelen. Ik had iets moois gedaan, samen met mijn super phoewa die dit wekelijks doet. Door deze dag heb ik nog meer respect voor haar gekregen en kijk ik nog meer naar haar op. Hoe zij haar liefde voor eten met anderen deelt, man…de appel valt niet ver van de boom.
Nog meer food inspiratie nodig? Bekijk mijn top 3 video tips!
1. https://www.netflix.com/nl/title/81082537
3. https://www.netflix.com/nl/title/81144457
#HÏVAN
Lees hier Charischa’s vorige column: ZERO WASTE
Over hivancommunity
Hivancommunity heeft als doel om de positie van de Hindoestaanse vrouwen te versterken in Suriname en Nederland. Het platform heeft meerdere concepten: interviews, een magazine en in de toekomst volgen (internationale) projecten. Het moet een kennisplatform worden, aangezien kennis er mede voor kan zorgen dat vrouwen uit een ongewenste sociale context kunnen bewegen. Het moet een platform zijn waar vrouwen vragen kunnen stellen die ze nergens anders kunnen stellen. De interviews moeten hen inspireren en adviezen geven. De scherpe columns moeten zorgen voor herkenbaarheid en bruikbare adviezen. En de projecten moeten leiden tot zichtbaar resultaat. >> Lees meer
HÏVAN 
He globetrotter, wat leuk! Moest eerlijk zeggen dat ik heb gelachen om je bbq actie haha! xxx Elise
LikeLike
Echt super leuk om te lezen Charischa! En wat zo’n korte break weer met je kan doen!
Groetjes Patricia
LikeLike