Opzoek naar een verhaal of onderwerp?
Gebruik onderstaande zoekfunctie
Bio’s
#achtergeslotendeuren
Geen meisje of vrouw moet klein gehouden worden om een gemeenschap, cultuur of groep te dienen. We weten pas wat er achter gesloten deuren gebeurt als we verschillende leden van delen van deze gemeenschap uitnodigen om hun verhaal te doen. Bij hivancommunity kan dat in de vorm van een korte biografie. In deze korte biografie van verschillende vrouwen komen onderwerpen als familie, opvoeding, traditie, taboes, opleidingen, loopbaan mogelijkheden en cultuur aan bod.
Verschillende culturen binnen een gemeenschap maak je leefbaarder voor een ieder door cultuurdragers aan het woord te laten.
Ambassadeur worden met jouw verhaal? Neem contact op.
Miss India Suriname over verantwoordelijkheden als oudste dochter
“De hindoestaanse cultuur en gemeenschap in Suriname kan ik beschrijven als dynamisch en modern omdat het aan verandering en ontwikkeling onderhevig is. Bijvoorbeeld de discriminatie op basis van kaste verdeling komt niet meer voor anno 2021. Ook de positie van de hindoestaanse vrouw heeft met betrekking tot gendergelijkheid positieve ontwikkelingen ondergaan. Dit blijkt uit het feit dat er aan de vrouw anno 2021 de mogelijkheid geboden wordt om haar mening te uiten en haar eigen keuzes te maken. Vroeger mochten de hindoestaanse meisjes niet naar school, maar nu is dat anders. Door verdere scholing zijn de Hindoestanen tegenwoordig in haast alle beroepsgroepen vertegenwoordigd en volledig geïntegreerd in de Surinaamse samenleving.” Meer lezen? Klik hier
Hoe ik de strijd tegen mijn verstikkende omgeving won
“Het valt mij op dat er binnen de Hindoestaanse cultuur weinig vragen worden gesteld. Er worden je dingen opgelegd en verteld die je dient aan te nemen zonder er vraagtekens bij te zetten. Want je hebt niet veel terug te zeggen. Er wordt je (indirect) verteld hoe je je dient te gedragen, presenteren, kleden en moet spreken. In mijn geval was dit allemaal zonder uitleg van hoe of wat. Ik heb destijds geen kans gehad om zelf na te denken en een eigen mening te formuleren. Veel was taboe en werd niet besproken. Als het werd besproken dan werd er een lading opgelegd in de vorm van angst en schaamte. Er was geen ruimte voor behoeftes. Worden gezien, gehoord, getroost, gevalideerd, aangeraakt, ruimte om je emoties te verwerken en aandacht krijgen was taboe.”
“Daarnaast werd conflict nooit opgelost. Het werd altijd vermeden of het veranderde in een extreme overweldigende situatie. En de volgende dag werd er gedaan of er niets aan de hand was of er werd op een passieve agressieve manier ermee omgegaan. De volwassenen creëren situaties en namen hier geen verantwoordelijkheid voor, jij als kind dient hier maar in mee te gaan. Ik heb mij altijd ontzettend alleen en onbegrepen gevoeld. Ik had geen manier om mezelf te uiten en ik voelde me letterlijk onzichtbaar. Geen eigen identiteit, geen stem, aan mijn lot overgelaten en zoveel onvervulde behoeftes. Ik was constant boos en gefrustreerd en er werd vanuit mijn omgeving heel negatief op deze houding van mij gereageerd. Hierdoor had ik een ontzettend laag zelfbeeld in combinatie met zelfhaat ontwikkeld.” Meer lezen? Klik hier
Algemeen commissielid SOHAM
“– Als jij, als vrouw, het over een bepaalde zaak niet eens bent, of iets wordt jou door een ander opgelegd dat je niet prettig hebt ervaren, laat dit weten door voor jezelf op te komen. Laat je stem, als vrouw, horen. Vrouwen horen gewaardeerd, gezien en gehoord te worden.
– Laat je niet misleiden door de opmerkingen en verwachtingen van naasten, of familieleden. Doe waar jij, als vrouw, gelukkig van wordt en zet dit door. Jouw geluk ligt in je eigen handen en maak hierin verstandige keuzes. “
“Kortom, mijn boodschap die ik aan jullie vrouwen wil meegeven is dat jij je eigen geluk bovenaan hoort te stellen, niet van een ander, stel jezelf voorop, laat je niet wegcijferen, laat jouw stem horen!”
“Als persoon raad ik anderen aan om een bestuursfunctie te bekleden, vooral de vrouw. Het stigma van de vrouw wordt steeds bevooroordeeld betreft het feit dat zij niet voldoende capaciteiten tot haar beschikking heeft om de top bereikt te hebben, wegens het aangaan van moederschap en zorgdragen voor de kinderen. Dit blijkt een irrationele gedachte te zijn, waarbij ik achter mijn standpunt blijf staan dat niets zomaar komt aanwaaien: de vrouw werkt even hard, als de man, waarbij zij opkomt voor belangen en rechten. En dit blijft een prachtig voorbeeld, waarbij de vrouw zichzelf gepositioneerd heeft naar de top.” Meer lezen? Klik hier
Carrière keuzes
“Tot de dag van vandaag vind ik het soms moeilijk dat er geen “blueprint” is die ik kan volgen. Als dat het geval was, had ik veel gemakkelijker en sneller dingen in mijn carrière kunnen bereiken. Maar ik ben mij er wel van bewust, dat ik de weg naar “succes” dan niet had gewaardeerd als nu. Iedere obstakel, iedere overwinning, die behoort tot mijn carrière. De aanhouder wint, so keep on pushing!”
“Ik vind persoonlijk wel dat er in de Hindoestaanse cultuur veel meer besef moet komen voor de racistische uitspraken die er worden gemaakt en heel awkward worden weggelachen. Wij zijn NIET de “model minority” en we zouden ons nooit beter dan anderen moeten voelen. Het is dan ook belangrijk om deze moeilijke gesprekken te voeren en hier verandering in te brengen. Ik denk dat de laatste twee generaties zich hier bewust van zijn. Het is onze plicht om onze ouderen dit te laten te beseffen en de jongeren onder ons een goed voorbeeld te geven.”
“Waar gaat dit over, schaam je” “Kijk waar Hindoestaanse wijven over praten en ze doen heel normaal erover vandaar dat jullie single zijn”. “Jullie zijn geen dames maar abnormale wijven”. “Schande”. Deze reacties heb ik op social media gedeeld en mijn DM ontplofte met positieve berichten van zowel mannen en vrouwen (van Hindoestaanse afkomst) die juist blij waren met de aflevering. Ze kwamen achter dingen wat ze niet wisten en kregen het gevoel dat zij niet de enige waren met dat soort vragen.” Meer lezen? Klik hier
Geen aangifte doen van seksueel misbruik van eigen dochter om familienaam te beschermen
Disclaimer: dit artikel kan schokkende informatie bevatten.
“Toen ik 16 jaar was heb ik het nog bespreekbaar gemaakt en na advies van de politie (ik was weggelopen van huis, omdat ik enorm botste tegen mijn ouders doordat ik mij zielsalleen en inbegrepen, haast ongewenst voelde. En de politie had mij gevonden) aangifte gedaan tegen mijn neef. Ik heb het toen bespreekbaar gemaakt binnen mijn gezin (ouders), met het verzoek aan mijn vader of hij niet zijn familie wilde inlichten als ik aangifte ging doen. Dit verzoek kwam namelijk ook van de agenten. Maar zodra wij buiten het bureau stonden belde mijn vader mijn tante op: “luister, jullie zullen allemaal opgeroepen worden, dit heeft mijn dochter jullie aangedaan.” Zodoende konden zij mij doodzweren en een verhaal verzinnen dat ik loog.” Meer lezen? Klik hier
Over het studentenleven, aansluiten bij een studentenvereniging en wonen op kamers
Meisjes krijgen niet dezelfde vrijheden als jongens. Hierdoor stagneert de ontwikkeling van de Hindoestaanse vrouw. Vrouwen krijgen niet de kans om zich op sociaal gebied te ontwikkelen. Dit zou wel kunnen als vrouwen mogen uit te gaan, deel mogen nemen aan bijvoorbeeld het verenigingsleven en/ of bestuursfuncties vervullen. Wij krijgen zelden de kans om met mannen buiten de familie om te gaan. Zo missen wij de kans om onze talenten optimaal te ontwikkelen en ook niet de kans om mensenkennis op te doen. Dit zorgt ervoor dat de startpositie van de Hindoestaanse vrouw op bijvoorbeeld de arbeidsmarkt, lager is dan van de witte vrouw. Een diploma is één ding, extra curriculaire activiteiten buiten je studie om zijn net zo belangrijk, misschien wel belangrijker om je goed te kunnen ontplooien. Meer lezen? Klik hier
beweging MISS AWARENESS
We horen helaas regelmatig over seksueel misbruik binnen onze gemeenschap, wat ons natuurlijk pijn doet. Wat we nog erger vinden, is dat slachtoffers zich niet veilig genoeg voelen en het misbruik wegstoppen alsof het nooit gebeurd is. Praten kan helpen maar helaas heerst er een schaamte/zwijg cultuur over dit onderwerp, wat vaak gepaard gaat met het MKB-virus (“wat zal men zeggen”).
Seksuele voorlichting begint tegenwoordig al op de basisschool, maar ik denk wel dat bepaalde onderwerpen die niet op school besproken worden, ook niet thuis besproken kunnen worden. Sommige Hindoestaanse families zijn er wel open in maar bij velen is het toch iets wat je bijvoorbeeld niet met oudere familieleden kunt bespreken, bijvoorbeeld over voorbehoedmiddelen, tips, over hun eigen ervaringen. Meer lezen? Klik hier
Tweeling fashion designers
De Hindoestaanse cultuur is heel rijk en mooi. Er is veel prachtige heritage en history in de hindoestaanse cultuur, iets waar we trots op moeten zijn. Helaas vinden we het moeilijk om echt een grote inspirerende representatie te zien in Nederland, zeker wat betreft de arts/fashion. In de jongere generatie zie ik veel meer liefde voor elkaar en support. Soms missen wij dat we niet zo snel kunnen verbinden met de Hindoestaanse gemeenschap omdat er vaak een grote kloof is tussen de ‘oudere’ generatie en de ‘jongere’ generatie. Maar het is niet altijd negatief, er is veel liefde en vriendelijkheid. En we hebben zeker veel respect voor de oudere generatie die hun leven hebben vormgegeven in Nederland.
Een taboe is dat er altijd een idee is dat we ons moeten gedragen op basis van hoe andere mensen zullen reageren op onze acties. De nadruk ligt daar op wat anderen dan denken van ons. En dit heeft verband met welke carrière wij proberen op te bouwen. Ons vakgebied ziet men vaak niet als een ‘baan’. Meer lezen? Klik hier
Eerste Nederlandse vrouwelijke blackbelt over vrouwen en sport
Het is een belangrijke sport als we het hebben over zelfvertrouwen, sisterhood en doorzettingsvermogen. Ik heb vijf keer een kamp georganiseerd, omdat ik graag vrouwen bij elkaar wilde laten komen om met elkaar te trainen met plezier. Elkaar helpen en verbinden. Met wedstrijden heb je alleen een kort competitieve interactie, maar is zoveel meer dat we eruit kunnen halen. Ook is het een fysieke vorm van spel, iets dat we veel te weinig doen, zeker zodra we ouder worden! Verder, iedere vrouw zou moeten weten hoe ze zichzelf kan verdedigen of sterker nog, kan aanvallen als zij op haar rug ligt!. Meer lezen? Klik hier
Foodstylist over multicultureel opgroeien en haar werkethiek
Ik ben opgegroeid met traditioneel Surinaams, Hindoestaans en Javaans eten. Eten van mijn beide oma’s werden rond de familie gebracht en mijn ouders stonden ook altijd in de keuken. Het is ook de manier hoe we in onze cultuur liefde uiten. De typische opmerkingen als “heb je gegeten?” “eet meer” “neem eten mee naar huis”, weergeven onze cultuur en hoe wij liefde uiten, denk ik. Ik wil ook altijd liefde geven doormiddel van eten daarom ben ik perfectionistisch als het op mijn werk aankomt. Meer lezen? Klik hier
Advocaat over haar eigen rechten als vrouw en mens
Ik denk dat we op dit moment in een transitiefase zitten. Hoewel het gebruikelijk was dat de vrouw het huishouden deed en voor de kinderen zorgde terwijl de man het inkomen binnenbracht, is dat nu erg veranderd. Tegenwoordig is het lastig rondkomen voor een gezin met één inkomen en dus werken er ook steeds meer vrouwen. Daardoor helpen de mannen tegenwoordig ook meer mee in het huishouden en vindt er een verschuiving plaats van de klassieke rollen. Ik vind dat wel een goede ontwikkeling voor meer gelijkheid en de daarbij komende vrijheden voor vrouwen. Meer lezen? Klik hier
Het taboe rondom het zoeken van psychische hulp
Het worstelen met een depressie, zonder dat iemand dit wist heeft mij gevormd als persoon. Ik miste verhalen en voorbeelden van andere vrouwen die in hetzelfde schuitje zaten als ik. Daarnaast heb ik 5 jaar geleden PTSS opgelopen en dit heeft mij enorm gevormd naar de persoon die ik nu ben. Inmiddels gaat het een stuk beter. EMDR therapie heeft mij hierbij geholpen en mij enigszins weer het gevoel gegeven, dat ik weer de oude ben. Daarnaast weet ik, dat ik nooit meer de oude zal worden. Dit is iets wat ik moet accepteren (iets wat heel lastig is!) en waar ik nog iedere dag mee bezig ben om te leren.
Er is veel onbegrip omtrent mentale gezondheid. Ik heb dit zelf ondervonden. Toen ik werd gediagnosticeerd met PTSS, vond mijn moeder het maar onzin. Ze snapt niet wat het is en daarom is het onzin. Toen ik naar de psycholoog ging voor therapie, werd er gezegd dat een psycholoog voor ‘gekke mensen is’. Meer lezen? Klik hier
Over seksueel misbruik op 7 jarige leeftijd
Disclaimer: deze content kan schokkende informatie bevatten
Ik was 7 jaar jong toen ik seksueel misbruikt werd. Ik wist niet wat mij overkwam, maar wist toen al dat wat er gebeurde niet goed was! Ik werd niet omgekocht, wat je vaak hoort, het was gewoon van: jij komt bij mij liggen. […] Ik heb het niemand verteld, omdat ik mij schaamde. Ik dacht namelijk heel lang dat ik iets had gedaan waardoor hij dacht dat hij dat kon doen. Ik zocht de schuld bij mezelf. Meer lezen? Klik hier
AMBRIEN MOENIRALAM
Activist en feminist, oprichter @catcallsofamsterdam
De meeste mensen kunnen best wel schrikken als zij horen dat ik een moslima ben. Qua uiterlijk gaan zij er meestal vanuit dat ik hindoe ben. En sommige mensen weten niet dat als je Hindoestaans bent je ook moslim kan zijn. Vooral als zij horen wie ik ben, wat ik doe en hoe ik denk, zien zij het niet aankomen. Het is ook niet iets waarmee ik begin, omdat ik zelf toch altijd een beetje bang ben voor de vooroordelen en tegelijkertijd de druk voel om de islam of mijn mede moslima’s te moeten verdedigen. “Ja mijn ouders steunen mij. Ik ben een intersectionele feminist en dat houdt onder andere in dat ik ook de LHBTI+ gemeenschap en sekswerkers steun.” Ik kom uit een islamitisch, vrij en heel liefdevol gezin. Mijn ouders hebben mijn zussen en mij altijd opgevoed als zelfstandige vrouwen die de hele wereld aankunnen.
Toen ik 14 jaar oud was kwam ik heel vaak het woord ‘feminisme’ tegen op Instagram. Zo kwam ik posts tegen waarin ik mezelf kon vinden en toevallig hadden een aantal te maken met de Hindoestaanse gemeenschap. Waarom mochten mijn neven altijd wel veel langer buiten blijven? Waarom moest er altijd een neef mee, terwijl ik genoeg oudere nichten had die ook meegingen? Waarom krijgen mijn zussen en nichten bij bruiloften altijd de vraag wie de volgende is, maar hoor ik daar niks over bij de mannen? Hoezo is een donkere huidskleur hebben niet mooi? Waarom is de machtsverhouding tussen man en vrouw zo heftig? Natuurlijk kwam ik ook posts tegen die ik niet zo zeer linkte aan de Hindoestaanse gemeenschap. Bijvoorbeeld een post: “Suns out, prying eyes are out.” Sinds dat moment had ik altijd een vuurtje in mij branden voor gerechtigheid. Mijn passie voor feminisme en activisme was geboren. Meer lezen? Klik hier
BIEDJA SRIPAL
De veerkracht van Biedja
Na 2012 begon de crisis en was ik werkloos. Aan de ene kant kwam dit op het juiste moment omdat ik alle tijd had om te rouwen over mijn ouders en mijn scheiding. Daarna kwam mijn leven in een chaos. Ik maakte dingen mee die ik zelfs mijn ergste vijand niet zal toewensen. Maar ook uit deze ervaringen heb ik het positieve gehaald en ik ben verder gegaan.
Momenteel woon ik alleen in Zwijndrecht. Ik ben van een huis met drie etages en een tuin naar een kleiner appartement gegaan. Ik heb veel vrije tijd en heb aan gemeente Zwijndrecht gevraagd of zij werk voor mij hadden. Omdat ik gezondheidsproblemen heb boden zij mij een cursus schilderen aan. Ik begon te lachen, maar tot op heden is dit mijn passie.
Mijn relatie met de vader van mijn kinderen was doodgebloed. Dit kan de beste overkomen. Ik kwam tot deze conclusie op het moment dat mijn beide ouders ongeneeslijk ziek waren. Dit maakte het voor mij extra zwaar en ingewikkeld. Totdat ik met mijn vader in gesprek ging tijdens een van zijn ziekenhuisbezoeken. Hij gaf mij het volgende advies: doe dat wat je hart je ingeeft en kijk of luister niet wat anderen ervan vinden. Het is jouw leven. Leef het op jouw manier. Dit advies heb ik ter harte genomen en ik ben mijn eigen koers gaan varen. Meer lezen? Klik hier
SARITA PHERAI
Over haar opvoeding en ongewenste bemoeienis van familie
Een scheiding is voor geen enkel kind fijn, maar wat ik zelf heb gemerkt – en wat ik ook terug zie in mijn beroep -is dat kinderen uit een niet-westers gezin het nog moeilijker hebben als het gaat om scheiden. Kort samengevat: in mijn geval waren het niet mijn ouders die rot over elkaar spraken, maar juist familieleden die mij als kind ‘kanten’ lieten kiezen. Dat werkt erg verwarrend. Ik was 11 jaar jong.
Mijn familie is groot maar na het overlijden van mijn vader is deze grote familie ook klein geworden. Dat is een bewuste keuze van mij geweest. Kort gezegd was er weer een tweestrijd en kwamen er bemoeienissen. Materialisme kreeg voorrang i.p.v. steun. Ik was er echt zo klaar mee en kon maar niet begrijpen dat dit gebeurde. Hulpverlening zoeken wordt gezien als zwak zijn. En als je hulpverlening zoekt, praat je er niet openlijk over… uit schaamte. Toen ik zelf hulp ging zoeken voor rouwverwerking werd ik voor gek verklaard, maar ik raad het echt iedereen aan om liever hulp te zoeken van een professional en de meningen van derden los te laten. Meer lezen? Klik hier
VARISHA BADLOE
Over mentale gesteldheid en haar coming out
Disclaimer: dit stuk kan schokkende content bevatten.
In de eerste paar jaar van mijn middelbare schooltijd kwam ik erachter dat ik zowel op jongens als meisjes val. Ik had meer affiniteit met persoonlijkheden van mensen dan met hun geslacht. Toen ik op mijn veertiende vrij naïef blijk gaf aan dat ik gevoelens had voor een meisje, had ik tegen mijn verwachting in een aantal negatieve ervaringen, die mij zijn bijgebleven. Op dat moment in mijn leven leerde ik over homoseksualiteit op school bij lessen als levensbeschouwing en biologie, maar over hoe de buitenwereld en juist mijn directe naasten, vanwege culturele redenen, erop zouden reageren, was ik niet behoed.
Rond de leeftijd dat ik leerde dat ik ook op vrouwen val, ontwikkelde ik een depressieve stoornis, welke mij tot de dag van vandaag beïnvloedt. De afgelopen jaren van mijn leven ben ik door ontzettend veel pieken en dalen gegaan. Naast koppig, ben ik altijd vrij perfectionistisch geweest. Ik moest van mezelf het beste van het beste zijn om zo mijzelf en mijn ouders trots te maken. Op het gymnasium was mijn gemiddelde de eerste twee jaar constant tussen de acht en negen, waar ik mijn uiterste best voor deed. Toen ik echter uit de kast kwam, ik merkte dat mijn schoolwerk steeds zwaarder werd en ik niet steeds hetzelfde resultaat kon blijven behalen, brak er iets in mij. Meer lezen? Klik hier
ANITA HANOEMAN
Founder Indian Light Foundation
Hoe gehandicapte mensen doorzetten om met hun kwaliteiten verder te komen. Ook heb ik regelmatig vrouwen gesproken in India die onderdanig moeten leven en er vaak alleen voor staan om geld te verdienen voor het bestaan van het gezin. En als ze met je praten zie je de hoop in hun ogen, omdat je met hen in gesprek gaat.
De Hindoestaanse cultuur is een open cultuur en toegankelijk voor een ieder. De festiviteiten zijn van bijzondere betekenis. Het geeft een boodschap mee die wij kunnen toepassen in ons leven. Ik ben trots dat ik een Hindoestaanse ben. Ook put ik hier heel veel energie uit.
Ik zou het toejuichen als we meer met elkaar delen en elkaar meer gunnen om een doel te bereiken. Soms heb je de ander nodig om je doel te bereiken, als we dit positief benadrukken kunnen we groeien. Niet individueel bezig zijn, maar meer krachten bundelen en draagvlak creëren. Als het je gegeven is om een ander te helpen, dan moet je dat oprecht doen. Wat voor ons is weggelegd zal op het juiste moment naar ons toekomen. Meer lezen? Klik hier
SHERISA MILLER
Haar ervaring met colorisme en racisme in de Hindoestaanse gemeenschap
Ik hoopte dat het racisme binnen de Hindoestaans community zich alleen maar uitte in mijn familie. Ik heb op 25 jarige leeftijd mijn ex ontmoet die van Hindoestaanse afkomst is. Helaas ben ik ook racistische uitingen binnen zijn familie tegen gekomen. Daarbij is mijn kind ¾ van Hindoestaanse afkomst, maar toch worden opmerkingen als Kafri naar mijn kind gegooid door familieleden van mijn ex. Vaker woorden als kafri of zinnen als “jullie negers dumpen jullie kind altijd bij anderen”.
Ik probeer mijn kind mee te geven dat Suriname een prachtig land is waar wij echt één volk zijn met verschillende etniciteiten en dat wij allemaal Surinamers zijn ongeacht geloof, ras of sociale status. Ik ben alleen bang dat wij nog een lange weg te bewandelen hebben. Meer lezen? Klik hier
FARIN RAMDJAN
Spiritualiteit, seksualiteit en vrouw zijn
Het systeem wat wij als mensheid op deze aarde hebben opgebouwd, legt ons heel veel beperkingen op. Wij hebben onszelf vastgezet in regels en gebruiken. Deze regels en gebruiken helpen ons enerzijds om ons te kunnen bewegen op aarde maar het is heel belangrijk dat wij als mensen de vrijheid blijven voelen om elk moment weer te mogen kiezen voor dat wat ons nu dient en te mogen laten, dat wat ons niet meer dient.
In het geval van de vrouw zitten we nu in een heel bijzondere tijd. We mogen transformeren naar onze essentie. Die ruimte komt weer vrij. De ruimte om je vrij te voelen in het houden van jezelf, spiritueel en fysiek. Vrouwen hebben deze liefde in de afgelopen tijden vaak niet kunnen en mogen voelen. De liefde voor jezelf mag weer naar ons bewustzijn. Daar wil ik aan bijdragen. Met Food Body Soul richt ik mij op de essentiële voeding die ons hele Zijn nodig heeft. Meditatie en gebed zijn hele belangrijke onderdelen daarvan, maar bijvoorbeeld ook de liefde en acceptatie van je lichaam en het genieten van jouw seksualiteit. De vrijheid voelen in alles waar jij naar verlangt. De vrijheid om te mogen voelen en te mogen kiezen voor dat wat jou blij maakt. Meer lezen? Klik hier
SESHMA BISSESAR
Over opgroeien met huiselijk geweld
Ik vind niet dat ik opgevoed ben toen ik klein was. Het was gewoon overleven in een wereld van huiselijk geweld, waar mijn vader en moeder elke dag met elkaar overhoop zaten en wij kinderen de dupe van alle geweld waren. Zowel de geestelijke als de lichamelijke mishandeling is ontzettend groot en het heeft jaren geduurd om dit alles een plaats te geven.
Mijn vader was een pandiet. Voor ons was het orthodoxe en strenge regels volgen van de Sanathan Dharma. Ik las veel en begon heel vroeg te rebelleren tegen de Hindoestaanse cultuur en zo ook het hindoeïsme. Ik zat als kind ook op een RK lagere school waar ik ontzettend liefdevol werd behandeld. Dat hield mij eigenlijk als rebellerend kind met veel pijn en verdriet ook staande. Meer lezen? Klik hier
VARSHA RAMRATAN
Het leven van een Surinaamse politicus
Ik ben heel politiek actief, omdat ik geloof dat je middels dit platform ook veel kan doen voor de samenleving.
De strijd van de vrouw tegen ongelijkheid en discriminatie heb je nog steeds. De realiteit leert dat de kloof tussen mannen en vrouwen op verschillende gebieden zoals gezondheid, politiek en gelijkheid op de werkvloer nog steeds groot is. Er vindt wel veel verandering plaats vergeleken met vroeger aangezien zaken nu ook extra worden belicht. Ik wil mij daarom blijven inzetten voor de verbetering van de positie van de vrouwen door hun aan te moedigen om voor zichzelf op te komen, zodat ze als gelijken worden gezien en behandeld in hun gemeenschappen. De gemeenschap wordt alleen sterker ervan als we de vrouwen blijven motiveren om economisch zelfstandig te worden en ook samen te zorgen voor hun sociale veiligheid. Meer lezen? Klik hier
ASHVITA JAKHARI
Over het taboe rondom scheiden
Ik kom uit een gebroken gezin, ik was tien dagen oud toen mijn ouders uit elkaar gingen. Mijn opvoeding is succesvol tot stand gebracht door mijn moeder en broer. Op mijn twaalfde ben ik samen met mijn moeder en broer naar Nederland gekomen (mijn vader woont in Suriname).
Toen mijn ouders uit elkaar gingen, was het enorm zwaar voor mijn moeder. Zij was een alleenstaande ouder met een kind van zeven jaar en een baby van tien dagen oud. Als je in die tijd als gescheiden vrouw in Suriname woonde, was dit voor een vrouw “schandalig”. Mensen vinden het belangrijk om zich negatief uit te laten naar en over jou met vooroordelen over de redenen dat je man je heeft verlaten en dat je geen eigenwaarde meer hebt. Hulp was ver te zoeken. Ondanks alle negativiteit heeft mijn moeder zich sterk opgesteld en ervoor gekozen om niet in de slachtofferrol te gaan zitten. Ze heeft voor ons, haar kinderen, gekozen. Ze heeft gekozen om ons een zo mooi mogelijk toekomst te geven en de kans om op een goede school educatie te volgen. Tot de dag van vandaag kijk ik op naar haar en zal ik dit ook altijd blijven doen. Meer lezen? Klik hier
RISMA THAKOERDAT
Over haar burn-out
“Risma mocht niet studeren, is getrouwd op 21 jarige leeftijd, moeder geworden op 26 jarige leeftijd en als schoondochter had zij het zeker niet gemakkelijk. Haar huwelijk was niet altijd even makkelijk, de scheiding en de periode daarna nog minder. Alles wat ze voor en gedurende haar huwelijk niet voor zichzelf heeft kunnen doen, heeft ze nu gedaan. Keihard gewerkt (ook aan zichzelf), gestudeerd en ondertussen toch maar even in haar eentje 2 tienerboys opgevoed! Als ik zie hoe ze voor zichzelf gevochten heeft om de krachtige vrouw te zijn die ze nu is, met alle diepte én nu vooral hoogtepunten, kan ik alleen maar zeggen dat ik enorm trots op haar ben!” – Nanda Kartaram, ex-schoonzus
Risma: Ik voelde eigenlijk geen emoties, zelfs niet toen ik huilde. Ik herkende mezelf niet meer terug. De sterke vrouw was nu een zwakkeling. Ik stond niet meer in mijn kracht. Ik huilde uit onmacht, omdat ik niets meer kon. Wat ik wel heel sterk voelde, was dat ik gefaald had. Ik was een last en ik was niet goed genoeg! Alle beperkte overtuigingen kwamen langs.” Meer lezen? Klik hier
ASHA LACHMAN
De missie van oprichter stichting Everyday People
“Everyday People helpt alledaagse mensen, met ongewone problemen. Niemand is als dakloze of eenzame oudere geboren. Iedereen doet ertoe. Iedereen heeft een bijzonder verhaal. Wij zijn er voor eenieder die het nú moeilijk heeft. Ik ken zelf ook de rake klappen die het leven kan uitdelen en heb ervaren hoe alleen je in het leven kan staan, ondanks een groot netwerk, familie en vrienden. Dit wil ik voor niemand.
Ik zou graag willen zien dat men elkaar meer gunt en uit het (ver)oordelen stapt. Dit geldt niet alleen in de Hindoestaanse gemeenschap, maar ik ervaar het wel sterk. Gun elkaar gewoon het beste en versterk elkaar waar het kan. Kan het niet, dan is het ook prima. En als iets niet in je straatje past, ga dan niet meteen (ver)oordelen. Probeer de ander te begrijpen. En als je geen begrip kan tonen, laat het dan rusten. Want weet je….we weten het gewoon niet. We weten niet wat er achter de voordeur bij iemand gebeurt, we weten niet wat er in iemand zijn/hoofd omgaat of wat diegene meemaakt. Zolang je niemand pijn doet…leef en laat leven.” Meer lezen? Klik hier
SUNAINA MOHAN
Het leven van de daadkrachtige en sociaal bewogen vrouw
“De Hindoestaanse cultuur is heel rijk en breed voor mij en volgens mijns inziens biedt het de ruimte voor elk individu, ongeacht zijn of haar (seksuele) geaardheid, socio-economische status of religie, om zichzelf te ontwikkelen en liberaal te zijn. De Hindoestaanse cultuur is prachtig en divers in taal, muziek, klederdracht, voedsel, tradities etc. Mijn voorouders hebben hun cultuur aan ons overgedragen en gekoesterd. Ondanks de moeilijke tijden hebben zij ervoor gezorgd dat de cultuur blijft leven en daar ben ik ben heel erg trots op. Daarom moeten wij er zorg voor dragen om onze roots en hetgeen we hebben meegekregen te koesteren en voort te borduren.
Voor elke Hindoestaanse vrouw die dit stukje meeleest zou ik willen zeggen om vastberaden en positief te zijn, maar tegelijkertijd te strijden voor gelijke rechten en kansen. Wees eerlijk en oprecht! Het maakt minder uit welke schoenen je aantrekt in het leven, maar juist om welke stappen je neemt, zodat je verder kan gaan.” Meer lezen? Klik hier
SADHANA RAGHOEBARSING
Het dynamische leven van Sadhana
“Ik zou het niet zozeer over taboes willen hebben in de Hindoestaanse cultuur, maar over de betekenisgeving aan de Hindoeïstische levenswijze waardoor er vormen van belemmering in de positie en behandeling van de vrouw ervaren worden. Vrouwen zijn in het Hindoeïsme ontzettend belangrijk en de interpretatie is soms, denk ik, anders geweest dan het werkelijk had moeten zijn. Ik zou heel graag zien dat Pandits en geestelijken de Heilige geschriften uitgebreider en actiever uitlegden. Ik zou het prachtig vinden als ze daarbij het evenwicht tussen man en vrouw en de redenen waarom sommige uitingsvormen voor vrouwen op onderdrukking lijken meer aandacht gaven. Ik denk het weliswaar niet, nee ik weet het bijna zeker, dat het Hindoeïsme en de Hindoestaanse cultuur vanuit haar oorsprong nooit bedoeld heeft om vrouwen in een mindere positie te zetten.” Meer lezen? Klik hier
LELITA BINDRABAN
Lelita over Q4L Foundation en India
“Ik denk dat ik niet kan praten over heel India maar dat ik mij beperk tot Odisha en dan zelfs tot de Dalits. Vrouwen werken daar net zo hard als mannen en zelfs soms harder. Vrouwenrechten zijn er niet echt. Echter zie ik dat vrouwen in de dorpen met respect worden behandeld door de mannen. Tot nu toe heb ik weinig gezien of gehoord dat vrouwen slecht behandeld worden, echter zitten zowel man als vrouw in een mensonterende situatie waardoor je ziet dat iedereen bezig is met overleven en niet met zaken die wij in Europa en in andere landen belangrijk vinden, zoals mensenrechten en zo. Er wordt geen verschil gemaakt binnen de gezinnen tussen jongens en meisjes. Iedereen wordt met liefde opgevoed en groot gebracht. Meisjes worden in onze dorpen niet vermoord, zoals dat nog wel in sommige streken in India gebeurd.” Meer lezen? Klik hier
SHEILA SITALSING
Volkskrant columnist over haar carrière en roots
“Deze meisjes gaan gebukt onder een verstikkende patriarchale structuur, in combinatie met enorme prestatiedruk, die je wel meer ziet bij migrantengemeenschappen: de emancipatie komt daar wel vaker later dan in het moederland. Heel, heel erg tragisch. Schoppen tegen de mannen, de vaders, de broers, de echtgenoten, hun macht uitdagen, ze uitlachen, ze totaal negeren, tegen ze strijden met alles wat je in je hebt, dát is wat alle vrijgevochten en succesvolle hindoestaanse tantes en nichten en vriendinnen die ik ken doen. En dat is wat we kunnen doen voor die meisjes en vrouwen.” Meer lezen? Klik hier
MADHU & SHANTI
Over hun vriendschap en eigen onderneming
“Onze cultuur is in beweging. In onze tijd waren de normen en waarden anders dan ze nu zijn. Begrijp het niet verkeerd, we hebben nog steeds de normen en waarden van vroeger, alleen hebben we ons eigen sausje er overheen gedaan.
Mensen kan je niet veranderen, je kan ze wel inzichten geven om te veranderen. Dit betekent dat het belangrijk is om open te staan voor elkaar, voor elkaars meningen en overtuigingen. Probeer de ander te begrijpen, voordat je zelf begrepen wilt worden. Zo ontwikkel je je als mens, maar ook een cultuur.” Meer lezen? Klik hier
MANISHA LAKHI
Ayurvedische arts
“Ik heb de Ayurvedische geneeskunde gestudeerd aan de Gujarat Ayurved University in India. Ayurveda is meer dan een geneeskunde alleen, het betekent levenswetenschap en vertelt over hoe je het beste gezond en gelukkig kunt leven.Als Ayurvedische arts heb ik nu al enkele jaren mijn eigen praktijk, ML Ayurveda, en daarnaast ben in de voetsporen van mijn moeder getreden en heb ik Perola International overgenomen.
De hindoestaanse cultuur zou ik omschrijven als erg rijk en iets waar ik erg over het algemeen erg trots op ben. Wij houden vast aan de tradities die wij mee hebben gekregen, maar kunnen daarnaast ook erg van andere, niet hindoestaanse, tradities genieten. Humanity en respect is voor mij een manier om balans tussen alle culturen te houden.” Meer lezen? Klik hier
DEWI PARAGH
Zangeres over haatreacties op social media
“Mijn grootste uitdaging? Ik denk toch mijn eigen draai in het leven vinden. Vijf jaar geleden had ik nooit gedacht dat ik dit leven zou leiden: soulmate ontmoet, twee zoontjes hebben en zangeres.
Ik hou sowieso van mijn Hindoestaanse background, maar de gemeenschap op dit moment is echt 50-50 bij mij. Ik wil niet iedereen over 1 kam scheren, maar ik ervaar echt veel negativiteit en haatreacties op social media. En ik zie dit ook veel bij anderen terugkomen en meestal zijn het toch wel Hindoestanen en dat vind ik jammer. Want we zouden echt een eenheid kunnen zijn.” Meer lezen? Klik hier
SALINIE RAMKISOEN
Over haar handicap en werkloosheid
“Ben zo beschadigd, op meerdere vlakken, dat ik mijn tijd neem om te ‘healen’. Mijn jeugdtrauma (seksueel misbruik), heeft mij gevormd en veranderd tot een vrouw die ik niet wilde zijn.Ziek worden, visuele handicap (2012), heeft nog iedere dag een impact op mij en mijn gezondheid.
Ervoor zorgen dat wij onze stem laten horen. Dit gebeurd tegenwoordig steeds meer en meer. Krachten samen bundelen en dat wij dat alleen maar meer en meer zullen blijven doen!! Dan komt de saamhorigheid/eenheid weer terug”. Meer lezen? Klik hier
PRAVINI BABOERAM
Muzikant over haar plek in de Hindoestaanse gemeenschap
“Ik maak als Hindostaanse artiest pop, rock en hiphop, maar zowel witte mensen als Hindostanen vroegen mij waarom ik geen Bollywood doe. Ook dit zie ik als een koloniale erfenis. Het idee dat er maar één manier is om Hindostaans of Nederlands te zijn.
De Hindostaanse gemeenschap voor mij is familie. Net als iedere familie zijn er momenten van geluk en liefde, en er zijn momenten van frustratie en onbegrip.
Ook hier heb ik dit perspectief uitgedaagd als het enige mogelijke perspectief. Het is mogelijk om zowel Hindostaans als Nederlands te zijn. Ik kan als Hindostaanse artiest pop, rock en hiphop zingen met een bindi op mijn voorhoofd. Ik spreek misschien geen Sarnámi, maar ik kan ook het in Nederlands mijn trots verwoorden op mijn identiteit en cultuur. Ik kan misschien geen Bollywood liedjes meezingen, maar dansen erop doe ik zeker wel! Meer lezen? Klik hier
ABIGAIL RAMPARICHAN
Over het waarmaken van haar meisjesdroom
“Ik ben opgevoed door sterke vrouwen, sterke Surinaamse vrouwen. Het feit dat moederschap/ouderschap per kind niet met een handleiding komt maakt alles een uitdaging. Bij elke keuze denk ik dat je, je kind goed moet observeren om zo ook te kunnen zijn wie je nodig had toen jij ook kind was.
Ik denk dat de volgende factoren een rol kunnen spelen: een minderwaardigheidscomplex, het gevoel van alleen zijn (psychisch), ongelukkig zijn, geen raad meer weten, liefdes verdriet en geen vrijheid. Ik denk dat de vrouw meer gerespecteerd moet worden, ook in haar vrijheid. Zo kan zij zich zelf ontwikkelen tot de vrouw die zij graag wil zijn. Je cultuur is belangrijk maar je eigen “ik” ook.
Geloof in jezelf en ga ervoor! Blijf positief, hoe zwaar het ook lijkt…” Meer lezen? Klik hier
RATNA RAMAUTAR
Oprichter zaalvoetbal voor vrouwen
“Ik leer ontzettend veel van de Hindoestaanse cultuur, maar ik moet zeggen dat ik mij weinig aantrek van de gemeenschap. In mijn ogen mis ik de eenheid, saamhorigheid en de gun factor. Sta open voor elkaars mening en denkwijze. Niet ieder mens is hetzelfde niet ieder mens wilt hetzelfde. Stop met elkaar kleineren. Accepteer een ieder zoals hij/zij is, want dan vormen wij een eenheid. En dat is wat ik nog heel erg mis in onze gemeenschap.” Meer lezen? Klik hier
DEBBIE DHILLON
Finalist Holland’s Next Top Model
“Omdat ik in Nederland ben opgegroeid, ben ik het niet eens met een aantal dingen. Ik heb de vrijheid om zelf keuzes te maken. In India hebben vrouwen het zwaarder te verduren. Daar krijg je automatisch het gevoel dat je minder bent dan een man, omdat je als vrouw minder te zeggen hebt. Volg je dromen. Als je modellenwerk wil doen, kan je je inschrijven bij bureaus. Je kunt dan testshots doen en werken aan je portfolio. Dit is een vorm van investeren. Je bouwt aan een portfolio en ervaring. Mijn oude foto’s gebruik ik niet meer en dit was meer amateuristisch, maar omdat ik dat heb gedaan ben ik wel beter geworden in poseren. Je moet je niet laten tegenhouden door iemand. Geloof in jezelf en dan kom je er. Always follow your dreams.” Meer lezen? Klik hier
KIRAN MAHES
Interior designer
“Ik heb altijd mijn eigen pad getrokken en was/ ben altijd een beetje een buitenbeentje geweest in de Hindoestaanse gemeenschap. Ik heb dat nooit erg gevonden. Ik ben mezelf, wat men ook van mij vindt. Ik ben een goed mens met een mooi waarden en normenpakket en dat is het enige dat belangrijk is. Het enige dat telt is wat ik van mezelf vind en wat God van mij vindt.
De cultuur op zichzelf is mooi. De warmte en zorg voor elkaar zijn mooie elementen. Waar het Hindoeïsme voor staat is precies zoals ik wil leven.” Meer lezen? Klik hier
NATASHA BHOELAI
(Ex) vlogger over zwanger zijn en moeder worden
“Iedereen heeft zijn bagage, iedereen maakt sh*t mee in zijn/haar leven. Wil dat dan zeggen dat wij moeten opgeven? Dat ‘het probleem’ jou leven moet beheerst? NEE, wij zijn onze eigen baas en wij bepalen hoe ons leven eruit komt te zien. Door de knoop door te hakken. Dit is wat ik mezelf altijd vraag als ik tegen iets aanloop. Kan ik het probleem oplossen? Ja, oke wat zijn mijn opties? Nee, laat het los en ga verder. Heel makkelijk om dat te zeggen, maar trust me. Soms moet je dingen loslaten, zeker als het je niet omhoog helpt of goed voor je is.” Meer lezen? Klik hier
WEDICA PREMCHAND
Over haar coming out en leven als lesbische vrouw
“Het plaatje moet perfect zijn. De angst dat de ander iets doet of van jou weet, dat jou naar beneden haalt, is onbewust altijd aanwezig. Hierdoor worden familieproblemen nooit openlijk besproken, maar binnenshuis gehouden. Voldoen aan het perfecte plaatje wordt hierdoor voor elkaar en door elkaar in stand gehouden. Niemand wil en durft de cirkel te verbreken.
Het advies dat ik voor Hindoestaanse LHBTI – vrouwen heb: durf ervoor uit te komen! En ben je zelf geen LHBTI’er, spreek dan openlijk je steun uit voor de LHBTI-gemeenschap. We hebben het echt nodig, zeker van de Hindoestaanse gemeenschap. Emancipatie en acceptatie van LHBTI’ers komt niet vanzelf, dat gebeurd pas wanneer mensen zich durven uit te spreken. Een betere wereld creëer je niet in je eentje, maar ik geloof wel dat het bij jezelf begint.” Meer lezen? Klik hier
SHANTIE SINGH
Schrijver & creatieve bestuurskundige
“Delen van krachtige verhalen die kunnen inspireren. Niet alleen van sterke ‘overlevers’, maar ook van dappere vaders die het anders willen aanpakken voor hun dochters en daarmee patronen van generaties doorbreken. Dat zijn de parels uit de gemeenschap. Rolmodellen met het juiste verhaal op het juiste moment, kunnen al het verschil van de wereld maken.
Uitdragen dat niemand perfect hoeft te zijn om liefde te krijgen, om erbij te horen. Ik vind soms dat we dat te veel doen, vooral richting jonge vrouwen. Alsof je aan een bepaalde standaard hoort te voldoen en je leven op een bepaalde manier moet inrichten om erbij te horen. En vooral geen fouten maken. Maar volgens mij kan je je leven alleen maar voluit leven als je de ruimte krijgt om volop fouten te maken. En daarna weer opkrabbelen en het weer proberen. Het is de manier om uit te vinden wie je bent en wat jij wil. En het allerliefst word je dan omringd door mensen die je opvangen en helemaal liefhebben om alles wat jou jou maakt.” Meer lezen? Klik hier
RIMA ORIE
Auteur
“Waarom schreef ik mezelf altijd uit mijn zelfbedachte werelden? Waarom dacht ik onbewust dat er geen plek voor mij was? Hoe kan het dat dit zo vanzelfsprekend was? Het is zo vreemd om stil te staan bij de antwoorden ervan. Ik schreef mezelf en mensen die op mij lijken uit verhalen, omdat de media me had geleerd dat er geen plek was voor iemand die niet wit was.
Het belangrijkste is naar mijn mening voor meer openheid in de gesloten gemeenschap. Dit soort interviews zijn daar echt een meerwaarde in. Meer openheid voor worstelingen, voor problematisch gedrag en meer begrip voor elkaar.” Meer lezen? Klik hier
RUKSHANA MOHABBAT
Selfcare en moederschap
“Ik denk dat ik daardoor ook onbewust meer in angst ben gaan leven over wat anderen zullen zeggen. Het heeft me veel pijn gedaan hoe familie over mij gedacht heeft en welke vooroordelen er waren. De roddels en de verhalen die er te ronde gingen. Gewoon door je eigen familie. Dat gaat zo diep als je kind bent en dat is zo zonde. Want het heeft ervoor gezorgd dat ik me te lang heb aangepast en mijn bloei veel later op gang gekomen is. Ik maak me nu minder zorgen en ik vind het belangrijk dat mijn man en gezin weten waar ik helemaal voor sta. Uiteindelijk kiezen mensen voor je als je energie een match is. Als dat voor mij niet echt is, dan houdt het op en leer ik ervan.” Meer lezen? Klik hier
SHANTAL GOPAL
Over te dik/dun zijn in de Hindoestaanse gemeenschap
“Al sinds ik me kan herinneren, wordt er tegen mij gezegd dat ik te dik ben. Met de klemtoon op TE. Vroeger mocht ik geen snoep of chocola eten, omdat ik te dik zou zijn. Ik mocht geen navelpiercing (echt een ding in mijn tijd), omdat ik een te dikke buik zou hebben. Ik werd constant gepest over mijn te bolle wangen of mensen die random aan mijn wangen gingen trekken, omdat ze zo bol zijn. Dit heeft er echt voor gezorgd dat ik een complex kreeg. Ik durfde niet meer veel te eten, ook al had ik nog steeds honger. En als ik een zwak momentje had, waarbij ik toch wel meer ging eten dan ik opgeschept kreeg, dan voelde ik me daarna zo schuldig dat ik het weer ging uitspugen. Ik geloof echt dat dat komt, omdat de cultuur waarin wij opgroeien dingen van ons verwacht waar wij niet aan kunnen voldoen. Ik in ieder geval sowieso niet.” Meer lezen? Klik hier
RAKSHA BHAROS
Change & cultuur consultant en oprichter hivancommunity
“Om mij heen zie ik dat collega’s het op werkgebied hebben over het “breken van het glazen plafond“. Als ik om mij heen kijk en de Hindoestaanse gemeenschap observeer, zie ik dat het daar nog te vaak gaat over het doorbreken van muren. We hebben het nog te vaak over beperkingen als niet mogen trouwen met wie je wilt, geen eigen mening mogen vormen en geen eigen studiekeuze mogen maken. En wat houdt deze rolverdeling in voor jonge Hindoestaanse vrouwen die net in de puberteit zitten? Hoe kan je jezelf ontwikkelen als jonge onafhankelijke vrouw als er zulke kaders zijn vastgesteld, waar je aan moet voldoen?” Meer lezen? Klik hier
SHARISTA LACHMAN
Bestreed jarenlang haar huidaadoening met lagen make-up
“Ik ben nu gelukkig; ik ben mezelf en ik ben tevreden met mijzelf. Als ik een stap terug zou doen, zou ik niet leven zoals ik nu doe. Ik zou niet zo vrij zijn zoals ik mij nu voel. De hulp-vraag stellen is onwijs belangrijk. De Hindoestaanse gemeenschap is nou eenmaal “manay ka bolie”, maar dit moet haar niet belemmeren. Zij is een volwaardig persoon en hoeft niet te lijden. Zij is een mooi mens, op haar manier en de gemeenschap moet haar respecteren en accepteren zoals zij is. Volgens mij is dat de basis van elk geloof en elke cultuur, toch?” Meer lezen? Klik hier
NADIRA RAMAUTARSING
Ondernemer, Chief Marketing Officer, influencer
“Familie heeft in mijn optiek een te grote invloed op levensbeslissingen van een Hindoestaanse vrouw. Er wordt alleen maar rekening gehouden met ‘’wat anderen denken’’ in plaats van ”wat maakt echt gelukkig”. Zo leven vele Hindoestaanse vrouwen voor hun man, kinderen en andermans goedkeuring, volgens visie van hun ouders en familie. Bij het idee alleen al dat dit mij zou overkomen, word ik depressief!” Meer lezen? Klik hier
JEANETTE CHEDDA
Over haar aandoening Osteogenesis Imperfecta (OI)
“Het is moeilijk om van jezelf te houden als je met zoveel afwijzingen te maken hebt gehad die verband houden met je handicap. Mijn handicap is een onderdeel van mij, mijn identiteit. Als dat de reden is dat je afgewezen wordt… dan ga je automatisch aan jezelf twijfelen en dit heeft veel invloed gehad op mij. Weet je wat het oplichterssyndroom is? Ik heb daar veel last van gehad, terwijl ik opgroeide. Daardoor was ik niet in staat mijn prestaties te internaliseren. Ik geloofde dat alles wat ik bereikte geluk was. Ik geloofde ook nooit dat ik slim was, totdat ik achten haalde op de universiteit. ” Meer lezen? Klik hier
DEVIKA PARTIMAN
Oprichter ‘Stem op een vrouw’ over abortus
“Ik ben achteraf gezien natuurlijk niet blij dat ik ongewenst zwanger ben geraakt, maar ik realiseer me ook: het kan gebeuren. Ik ben niet boos op mezelf, ik heb er vrede mee. En hopelijk kan ik door het te delen, het taboe een beetje doorbreken. Ik denk dat we vooral onze eigen verhalen moeten blijven vertellen, zoals dit platform doet. En dat we meer zichtbare rolmodellen nodig hebben. Ik zeg ‘meer zichtbaar’ omdat het niet zo is dat er onder Hindoestanen niet al rolmodellen zijn. Maar we worden onzichtbaar gemaakt doordat hun verhalen geen aandacht krijgen, in de media bijvoorbeeld. En daarmee doorbreek je vooroordelen dus niet.” Meer lezen? Klik hier
AARTI GAYADIN
YouTuber, Marketeer
“Dat hele niet met jongens mogen praten tot je afgestudeerd bent en dan ineens binnen 2 jaar een baan en een man vinden, trouwen en een huis kopen? Like, give us a break. Sommigen van ons willen niet trouwen om het trouwen. We willen met de juiste persoon eindigen en onszelf ontplooien. Dus na onze studie gaan we werken en willen we een leven opbouwen, met of zonder partner. Onze vleugels uitslaan. En het wordt eens tijd dat deze moed gerespecteerd wordt in plaats van frowned upon.” Meer lezen? Klik hier
SANTOECHA RANGAI
Kreeg op 26-jarige leeftijd borstkanker
“Je kwetst mensen er erg mee door hun ziekte aan hun slechte karma te wijten. Het niet openlijk over ziektes praten zorgt er bijvoorbeeld ook voor dat men bang wordt om naar de huisarts te stappen of op te zoeken wat de ziekte precies inhoudt. Dit lijkt ook een beetje op de struisvogeltheorie: als we er niet over praten, bestaat het niet. Wat ik nog meer zou willen delen is dat als je ziek blijkt te zijn, je vooral niet moet schamen om hulp te vragen. Ziek zijn vergt veel van je als mens. Ook al lijken we allemaal op Supervrouw. Je hoeft niet alle last zelf te dragen. Wees ook niet bang om vragen te stellen in het ziekenhuis: misschien kunnen ze hierdoor wel de angst bij je wegnemen. Je mag mij overigens altijd benaderen. Niemand zal je beter begrijpen als een vrouw die ooit in dezelfde positie heeft gestaan.” Meer lezen? Klik hier
ARCHENA
Over narcisme en geestelijk geweld
“Nee, ik heb mij niet altijd vrij gevoeld. Helaas heeft dat te maken met mijn innerlijke ontwikkeling van toen en de manipulatieve tactieken van anderen die veelvuldig toegepast zijn op mij. Echter heeft het mij alleen sterker gemaakt om de boodschap van vrijheid tot in de ziel te blijven ervaren. Ik gun deze vrijheid iedereen.
Ik heb veel maskers gezien en ik zie veel maskers, nog steeds. Jammer vind ik ook dat veel vrouwen misbruik in stand houden door in een fanclub te blijven zitten. Of dat ze binnen de familie zwijgen ten opzichte van het onrecht waar iemand aan onderworpen wordt.” Meer lezen? Klik hier
PRIYA BADELOE
Foodblogger
“Ik vind de Hindoestaanse cultuur een prachtige, maar ook erg gecompliceerde cultuur. Ik zie wel verschil tussen religie en cultuur. Ik ben er trots op een Hindoestaanse vrouw te zijn. Het mooie aan de cultuur is het eten, de kleurrijke kleding, de gastvrijheid, de gezellige feestjes of gewoon als er visite komt. Ik ben religieus opgevoed en ben dit nog steeds. Ik vind het Hindoeïsme een prachtig geloof. De cultuur wordt wel door iedereen anders beleefd, waarvan niet altijd alles bij mij past.
Ik hoop heel erg dat er geen taboes meer zijn anno 2019. Tegenwoordig zie je zoveel zelfstandige, krachtige en inspirerende Hindoestaanse vrouwen. Dingen als scheiding, het hebben van wel of geen kinderen, of de afkomst van je partner, moeten eigen keuzes zijn, zonder vooroordelen.” Meer lezen? Klik hier
ASHNADEBIE KALIDIEN
Over chronisch ziek zijn en haar huwelijk
“Ik voelde mij echt onzeker over mijzelf en over mijn ziekte. Als ik ergens was, schaamde ik mij en mensen staarden of keken mij vies aan. Ik werd buitengesloten door familie en vrienden, omdat zij mij blijkbaar als een last zagen.
Wees gewoon jezelf en wees open over je ziekte als je dat wilt, zodat je familie of omgeving weet wat er aan de hand is. Het ligt niet aan jou. Jij kunt er niets aan doen. Heb je een ziekte? Jij bent jij. Je bent je ziekte niet. Jij mag er zijn en je mag trots op jezelf zijn dat je sterk bent, want jij gaat er elke dag doorheen en je vecht er elke dag voor.” Meer lezen? Klik hier
RASJNEE PAHALADSINGH
Over emigratie en kinderloosheid
“Als vrouw word ik nog steeds afgerekend als ik aangeef dat ik voor mijzelf, mijn toekomst en mijn carrière kies. Dat ik geen kinderen wil is mijn keus. De reden hiervan weet ik als de beste, dus stop ermee om vrouwen te plaatsen in een hokje.
Ik kon maar niet verwerken dat wij opeens van een liefdevol gezin naar een gebroken gezin waren gegaan. Weg was ons warm nestje. Ik leefde de jaren later met onbeantwoorde vragen, woede, verlatingsangst, onbegrip en verdriet.
Ik ben nu 20 jaar verder en heb vrede met de situatie. Het heeft geen zin om in oude energie te blijven hangen, dus ik focus mij op mijn toekomst en de mooie dingen die op mij afkomen. Ik geniet nu van de kansen die het leven mij biedt en doe vooral wat mij blij maakt.” Meer lezen? Klik hier
LINDA SARDJOE
Burn-out coach
“Ik ben een halfbloed. Nog steeds vind ik dat heel bijzonder en ben ik hier erg trots op. Ik mag van beide culturen proeven en heb de vrijheid gehad om daar mee om te gaan zoals ik dat wil. Daar ben ik zo dankbaar voor.
Ik geloof er als mens en als coach in dat we allemaal bepaalde thema’s hebben in ons leven. Behoeften die we ontwikkelden, omdat we dit hebben gemist in onze jeugd. Of omdat ons (erg) pijn is gedaan in onze jeugd. Buitengesloten worden, afgesnauwd worden, pesten, het niet goed genoeg doen op school en ga zo maar even door.” Meer lezen? Klik hier
SARODJNIE SANCHEZ
Artist manager en ondernemer
“Een ander ding is dat je je eigen dromen niet mag najagen, maar een baan moet kiezen waar veel vraag naar is op de markt. In de Hindoestaanse cultuur zie je niet zo vaak dat er wordt aangemoedigd om je dromen na te jagen en wordt er vaak ook door ouders, ooms en tantes geadviseerd om een baan te kiezen die ‘safe’ is zoals advocaat, dokter of iets in de ICT richting. Dat vind ik persoonlijk erg jammer, omdat ikzelf heb ontdekt dat je van je passie ook je werk kunt maken als je het maar graag genoeg wil.” Meer lezen? Klik hier
SANGITA
Over depressie, huiselijk geweld en misbruik
“Toen opa en oma thuis kwamen heeft niemand zijn of haar mond open gedaan over het geval. Hierna was het niet opgehouden. Hij betastte mij elke keer wanneer ik alleen was en ik rende elke keer weg en zei dat we dat niet mochten doen van tante. Ik heb geleerd dat wat mij overkomen was niet normaal was en mijn situatie thuis ook niet. Het is niet normaal dat je in elkaar geslagen wordt door je vader en je bang voor hem moet zijn. Maar ons gezin was niet van het praten.” Meer lezen? Klik hier
WARSHA ATWARIE
Kindercoach en ondernemer
“Als kind had ik deze hulp graag gewild. Als jong meisje had ik een bemiddelende rol tussen mijn ouders en de buitenwereld. Het betonen van eer en het behalen van successen was een must. Je wilt erkenning van de Nederlandse samenleving, maar ook van familie en vrienden. Op een gegeven moment ga je keuzes maken. Ik leefde tussen twee werelden, waarin ik in beide maar een deel aanwezig kon zijn.” Meer lezen? Klik hier
HÏVAN 