Happy birthday to Rasjnee! Rasjnee is vandaag 37 jaar geworden en wilde graag een interview geven voor hivancommunity, zodat zij op haar verjaardag terug kon blikken naar haar leven tot nu toe.
Rasjnee Pahaladsingh is 37 jaar en woont in Den Haag met haar man. In Suriname heeft zij Journalistiek gestudeerd. Inmiddels is zij al vier jaar werkzaam bij het COA (Ministerie van Justitie en Veiligheid) en is ze gek op sporten, dansen, fashion en reizen.
Zij is geboren in Suriname. Daar woonde zij met haar ouders en broertje. Zij waren een voorbeeldgezin voor velen. Dit veranderende in een klap toen haar ouders gingen scheiden. Zij was toen 16 jaar.
Rasjnee heeft bewust geen kinderen. Zij heeft het gevoel dat ze daardoor in een hokje wordt geplaatst. Acht jaar geleden is zij getrouwd en naar Nederland verhuisd voor een nieuwe start. Haar ouders en broertje wonen nog steeds in Suriname.
In onderstaand interview vertelt Rasjnee over de impact van gescheiden ouders en haar reis van Suriname naar Nederland.
Achtergrond
Kun je iets meer vertellen over je achtergrond?
Ik kom uit een gebroken/gescheiden gezin. Verder heb ik een broertje van 33 jaar. Hij is mijn wereld en staat het dichtst bij mijn hart.
Hoe ziet een “typische week” er uit bij jou?
Ik heb een fulltime baan. Daarnaast ga ik drie dagen, na kantoortijd, naar de sportschool. Weekenden houd ik vooral vrij voor mezelf of ik ga socializen met vrienden en familie (als ik daar behoefte aan heb).
Daarnaast reis ik graag de wereld rond met mijn man. De foto’s en verhalen hiervan deel ik op mijn eigen Instagram en Facebook pagina: travelnstyle_by_rasj
Kun je wat meer vertellen over je beroep? Wat doe je precies bij het CAO (Ministerie van Justitie en Veiligheid)?
Vanaf het hoofdkantoor ben ik bezig met de juridische begeleiding van vergunninghouders die uitstromen naar een gemeente.
Welke drie levensgebeurtenissen zijn bepalend geweest voor jouw leven en karakter?
De scheiding van mijn ouders (16 jaar) en mijn broertje, de relatie met mijn ex-partner en het begin van mijn leven in Nederland.
Gescheiden ouders
Hoe zou je je gezin omschrijven voordat je ouders besloten om te gaan scheiden?
Er is 20 jaar verstreken sinds mijn ouders zijn gescheiden. Ik wil zoveel vertellen, maar dat wordt dan een boekwerk. Mijn broertje en ik hebben altijd een veilige thuishaven gehad. Sporten, reizen en quality time was een belangrijk aspect van ons leven als gezin. Wij hadden een warm nest. En dat is belangrijk voor de vorming van kinderen. Als kind waren wij al vroeg zelfstandig en werden wij opgevoed met regels en discipline.
Welke impact had de scheiding op jou als puber?
Ik kon maar niet verwerken dat wij opeens van een liefdevol gezin naar een gebroken gezin waren gegaan. Weg was ons warm nestje. Ik leefde de jaren later met onbeantwoorde vragen, woede, verlatingsangst, onbegrip en verdriet.
Hoe kijk je hier op terug?
Ik ben nu 20 jaar verder en heb vrede met de situatie. Het heeft geen zin om in oude energie te blijven hangen, dus ik focus mij op mijn toekomst en de mooie dingen die op mij afkomen. Ik geniet nu van de kansen die het leven mij biedt en doe vooral wat mij blij maakt.
Wie/wat heeft jou geholpen in dit proces?
Ik kan zeggen dat spiritualiteit mijn houvast is geweest om het verleden te verwerken en een plekje te geven. Het heeft voor innerlijke rust gezorgd. Mijn broertje bevind zich op een hoger niveau op het gebied van spiritualiteit. Ondanks de afstand motiveren wij elkaar om het beste van het leven te maken. Wij zijn zo trots op elkaar en wij weten ook wel waarom.
Emigratie
Waarom heb je besloten om te emigreren naar Nederland?
Ik ben in 2011 getrouwd en heb de keuze gemaakt om in Nederland een nieuwe toekomst op te bouwen met mijn man.
Wat waren meteen de grootste verschillen tussen Suriname en Nederland?
De eerste jaren waren het heftigst, moet ik heel eerlijk toegeven. Een maatschappij totaal anders dan “Swietie Sranang”. Ik moest opnieuw beginnen. Wennen aan simpele dingen, zoals het weer en een snel ontwikkelende maatschappij waar mensen vooral heel direct naar elkaar toe zijn.
Het heeft even geduurd voordat ik kon aarden en in staat was mijn hart open te stellen aan dit land. Het leek soms makkelijker om de handdoek in de ring te gooien, maar dan kreeg ik weer de kracht om er doorheen te bijten. Vandaag blik ik positief terug op alle beproevingen. Dank je wel Nederland!
Wat is het belangrijkste dat je hebt geleerd na je emigratie?
Ik heb hier geleerd dat je in je recht mag staan. Je mag opkomen voor jezelf. Als vrouw ben ik hier zelfstandiger, mondiger en assertiever dan dat ik in Suriname was. Vanuit de algemene opvoeding word je toch wel klein gehouden. Tegenspraak wordt niet geaccepteerd, al weet je dat je gelijk hebt.
Als ik in de spiegel kijk, zie ik een betere versie van mezelf. Een zelfstandige vrouw die nu sterk in haar schoenen staat en die duidelijk haar grenzen aangeeft. Vandaag pluk ik hier de vruchten van. De vruchten van moed, doorzettingsvermogen en persoonlijke- en professionele ontwikkeling. She believed, she could, she did!
Hindoestaanse Cultuur
Hoe zou jij de Hindoestaanse cultuur beschrijven?
Anno 2019 zou je denken dat wij ruimdenkend en modern zijn. Helaas zijn velen niet meegegaan met de tijd. Nog altijd heeft men een oordeel klaar liggen over iemand, zonder dat men de achtergrond van die persoon kent.
“Stop met vooroordelen en laat een ieder in zijn eigen waarde”, wordt vaak gezegd. In hoeverre hanteren wij dit? Werk aan de winkel!
Hoe houd je balans tussen verschillende culturen? Bijvoorbeeld de Westerse en Hindoestaanse cultuur?
In het dagelijks leven moet je een goede balans vinden tussen beide culturen. Ik ben eerlijk gezegd nog steeds mijn weg aan het vinden. Tot een bepaalde hoogte is het mogelijk om aan te passen, maar ik wil vooral mezelf blijven.
Welke drie taboes van de Hindoestaanse cultuur/gemeenschap kunnen belemmerend zijn voor Hindoestaanse vrouwen?
Als vrouw word ik nog steeds afgerekend als ik aangeef dat ik voor mijzelf, mijn toekomst en mijn carrière kies. Dat ik geen kinderen wil is mijn keus. De reden hiervan weet ik als de beste, dus stop ermee om vrouwen te plaatsen in een hokje.
Geestelijke en lichamelijke mishandeling is nog een taboe. Daar durven wij niet openlijk over te spreken. Voor de buitenwereld moet alles er perfect uit zien.
Welke adviezen heb je voor Hindoestaanse Vrouwen die ook zijn geëmigreerd van Suriname naar Nederland?
Als je een wil hebt en iets wilt bereiken, geef dan nooit op. Volg je eigen pad en niet dat wat men jou oplegt. Sla je vleugels open en zie wat de wereld jou te bieden heeft.
HÏVAN 