#HÏVAN: Ondernemer en Artist Manager SARODJNIE SANCHEZ

Sarodjnie (bijnaam: ‘Saar’) is geboren en getogen in Den Haag. Zij is 29 jaar en getrouwd met Dennis Sanchez. Zij heeft een passie voor muziek, produceert muziek en speelt basgitaar. Daarnaast is ze Co-Founder van drie bedrijven en Artist Manager. Ook houdt ze zich vooral bezig met online marketing en social media voor verschillende corporates.

Achtergrond

Haar ouders zijn geboren in Suriname en vervolgens geëmigreerd naar Nederland toen ze tieners waren. Sarodjnie heeft een oudere zus (33), twee jongere broertjes (25 en 27) en twee jongere zusjes (17 en 18). Haar moeder is Hindoe, terwijl Sarodjnie zelf Christen is. Zij heeft regelmatig behoefte aan ‘alone’ time. In haar vrije tijd houdt ze ervan om o.a. te Netflixen op de bank met een deken, een theetje en een warme kruik (Sarodjnie: “Een warme kruik = life!”).

Sarodjnie is nu bezig met haar afstudeerscriptie voor de opleiding Communicatie aan de Hogeschool InHolland. Dit staat op het moment op een laag pitje, omdat ze volop bezig is met haar bedrijven en met het bouwen aan de toekomst.

IMG_1928.jpg

Kun je wat meer vertellen over jouw familie?

Ik kan je vertellen dat het in ieder geval nooit saai is bij mijn ouders thuis, haha. Ondanks dat ik als Hindoestaans meisje behoorlijk beschermend – en naar mijn mening soms ietwat streng – ben opgevoed, zijn mijn ouders in bepaalde aspecten toch behoorlijk soepel geweest.

Kun je daar een voorbeeld van geven?

Zo kreeg ik bijvoorbeeld op mijn 17e verkering met Dennis, met wie ik nu getrouwd ben. Dennis is van Colombiaanse afkomst en ik had het idee dat mijn ouders hem minder snel zouden accepteren dan een Hindoestaanse jongen. Maar dit was niet het geval. Everyone loves him, haha. Dennis was gewoon welkom bij ons thuis en werd geaccepteerd door de familie. Dit in tegenstelling tot wat ik zag bij andere Hindoestaanse gezinnen toen ik opgroeide.

Jij bent zelf christen, maar je moeder gelooft in het Hindoeïsme. Hoe gaan jullie hiermee om?

Ik ben opgegroeid in een familie waar het niet uitmaakt welk geloof je belijdt, zolang je iedereen maar in zijn of haar waarde laat en respecteert. Zo is mijn moeder hindoe en gaat wekelijks naar de mandir, maar mijn oma (haar moeder) is christen en gaat elke zondag naar de kerk. Als klein meisje logeerden we vaak bij mijn oma en ging ik vaak naar de zondagsschool bij haar in de kerk. Ikzelf ben christen, maar heb nooit het gevoel dat dit een barrière vormt tussen ons.

IMG_1927.jpg

Career

Tijdens haar stage kwam Sarodjnie in aanraking met online marketing. Haar studie heeft haar vrij weinig meegegeven hiervan. Daarom besloot ze zich onder te dompelen in de mogelijkheden van marketing anno nu. Ze ontdekte dat bedrijven eigenlijk nog maar een klein deel van het potentieel van online advertising en eCommerce inzetten en daarom is zij in 2018 samen met haar man een eigen digital marketing agency gestart genaamd: Divergent Agency. Sarodjnie houdt zich daar vooral bezig met online marketing en social media voor verschillende corporates.

Kun je wat meer vertellen over jouw bedrijf Divergent Agency?

In een notendop: wij maken opvallende online content voor bedrijven en zorgen dat dit bij de juiste doelgroep terecht komt. Hoe beter de content aansluit bij de doelgroep die wij targeten, hoe beter de resultaten. Mensen willen geen reguliere advertenties meer zien. Ze willen iets zien dat ze aanspreekt.

Je bent ook Co-Founder van Finesse Studio Inc. Wat is de kern van deze organisatie?

Deze organisatie richt zich op content productie die vooral een creatieve invalshoek heeft. Dit heeft vooral te maken met mijn voorliefde voor muziek. Finesse Studio is het antwoord voor artiesten en creatives. Artiesten moeten zichzelf dagelijks online laten zien. Op Instagram, maar ook door middel van artwork op Spotify en video’s op YouTube. Wij zorgen voor vernieuwende creatieve concepten die artiesten nodig hebben.

Je bent óók nog een derde bedrijf gestart genaamd Sanchez Records! Kun je wat meer vertellen over jouw eigen muzieklabel?

Hier ben ik o.a. één van de Artist managers. Naast het managen van artiesten en DJ’s ben ik zelf ook bassiste en produceer ik ook muziek.

Wat betekent ondernemerschap voor jou?

Een eigen bedrijf hebben is hectisch. Hobby’s zijn gezond voor een mens. Nog mooier als je er wat geld mee kunt verdienen! Haha.

Wat is jouw ultieme carrière droom?

Mijn droom is om van alle drie bedrijven zo een groot succes te maken dat ik gewoon
kan reizen over de hele wereld, terwijl ik af en toe mijn laptop open klap en aan het werk ga. Het enige wat ik dan nodig heb is mijn laptop en internetverbinding.

Hoe heerlijk is het om op een ochtend wakker te worden in de Malediven, even aan de slag te gaan voor een paar uurtjes, terwijl je kokosnoten eet en dan vervolgens de rest van de dag gewoon heerlijk kunt chillen aan het strand of gaan doen wat je maar wil doen, terwijl het geld gewoon binnen blijft komen.

IMG_1925

Welke drie levenservaringen hebben veel impact gehad?

De eerste levenservaring heeft te maken met reizen. Toen ik nog thuis woonde bij mijn moeder gingen we elk jaar met vakantie naar een ander land. Ik heb echt al behoorlijk veel landen gezien: Thailand, Maleisië, Singapore, Suriname, Griekenland, Portugal, Spanje, Cyprus, Canarische Eilanden, noem maar op.

Al deze ervaringen in het buitenland hebben een mega indruk achtergelaten en leerden mij dat er zoveel te ontdekken is in de wereld. Er is zoveel te zien in de wereld en zoveel te leren van andere culturen. Ik denk dat mijn moeder en mijn bonusvader (stiefvader vind ik een negatief woord) mijn liefde voor reizen hebben gekweekt. Mijn droom is dan ook om ooit mijn business te runnen vanuit het buitenland.

De tweede levenservaring gaat over het feit dat ik bleef zitten in mijn vierde jaar op de middelbare school. Ik vind dit zelf een minder leuke ervaring, aangezien mijn vriendinnen wel over waren naar de 5e klas. Ik ben altijd een gezelschapsmens geweest en had een paar vriendinnen waar ik echt heel close mee was. Dat maakte de klap voor mij enorm, omdat ik het idee had dat ik als enige achterbleef.

Ondanks dat dat geen leuke tijd is geweest voor mij heeft het mij wel wakker geschud en heeft het me geleerd dat de wereld gewoon door draait en alles gewoon doorgaat en dat het niet erg is om te vallen, zolang je maar weer opstaat en ervoor kiest om er elke dag het beste van te maken.

De derde levenservaring heeft te maken met de periode dat ik op mijzelf ging wonen. Ik was 19 toen ik voor het eerst op mezelf ging wonen samen met een schoolvriendin en ik kan je zeggen dat ik het de eerste paar maanden echt verschrikkelijk vond, haha. Ik kom uit een groot gezin wat betekent dat het altijd gezellig en druk was bij ons thuis. Ook kregen we vaak bezoek van familie en vrienden. Het moment dat ik ging samenwonen was het ‘alleen ik’ in een behoorlijk stil appartementje. Mijn huisgenootje was bijna nooit thuis, dus ik had het huis vaak voor mezelf.

Wat heb je geleerd toen je op jezelf ging wonen op 19 jarige leeftijd?

Op mezelf gaan wonen heeft mij geleerd om mijn eigen boontjes te doppen en dwong mij om te groeien naar volwassenheid. Je leert verantwoordelijkheid op je te nemen, zoals het betalen van je rekeningen, het doen van het huishouden, wasjes draaien en je eigen eten koken. Het heeft mij gebracht naar een plek waar ik een stuk zelfstandiger werd en nadat ik mijn draai had gevonden vond ik het heerlijk om mijn eigen plek te hebben. Nu ben ik het inmiddels zo gewend dat ik regelmatig behoefte heb aan ‘alone’ time momenten en deze dus in plan om even tot mezelf te komen. 

IMG_1926.jpg

Hindoestaanse cultuur

Hoe zou jij de Hindoestaanse cultuur omschrijven?

Mijn cultuur, de cultuur van mijn ouders en voorouders, is een cultuur waar iedereen welkom is. Waar je altijd binnen kunt lopen en mee kunt eten. Een cultuur van inclusiviteit en saamhorigheid. Dit betekent niet dat er geen mindere kanten zijn.

Welke taboes binnen de Hindoestaanse cultuur kunnen belemmerend zijn voor Hindoestaanse vrouwen?

Taboe #1: Het eerste taboe is dat het soms lijkt alsof een vrouw alleen maar bedoeld is voor het huishouden en om voor de kinderen te zorgen. Ik ben het zelf vaak oneens geweest met de rol die een vrouw geacht wordt in te nemen.

Wij vrouwen zijn smaakmakers en creators en ik denk dat het belangrijk is dat jonge meiden horen dat ze waardevol zijn en potentie hebben. Dat er niets is wat ze niet kunnen bereiken! Dat ze mogen ondernemen, met vallen en opstaan, om te leren dat slagen in deze wereld niet vanzelf komt en dat je ervoor mag vechten.

Taboe #2: Een ander ding is dat je je eigen dromen niet mag najagen, maar een baan moet kiezen waar veel vraag naar is op de markt. In de Hindoestaanse cultuur zie je niet zo vaak dat er wordt aangemoedigd om je dromen na te jagen en wordt er vaak ook door ouders, ooms en tantes geadviseerd om een baan te kiezen die ‘safe’ is zoals advocaat, dokter of iets in de ICT richting. Dat vind ik persoonlijk erg jammer, omdat ikzelf heb ontdekt dat je van je passie ook je werk kunt maken als je het maar graag genoeg wil.

Taboe #3: Een derde taboe waar ik niet zo goed mee kan is de ongelijkheid tussen Hindoestaanse meiden en jongens. Als meisje mag je bijna niets en is ‘je diploma je eerste man’, maar een Hindoestaanse jongen mag alles alleen om de reden dat het een jongen is. Hij wordt minder gepusht om te gaan studeren. Dat is niet genoeg voor mij. Ik snap helemaal dat je als meisje meer te verliezen hebt dan een jongen, alleen lijkt het soms alsof je als Hindoestaanse jongen overal maar mee kunt wegkomen, terwijl je als meisje zoveel kritiek krijgt om de meest kleine en stomme dingen.

Hoe houd je zelf balans tussen verschillende culturen? Zoals de Westerse en Hindoestaanse cultuur?

Ondanks deze dingen geloof ik wel oprecht dat ik als ‘Hindoestaanse Vrouw Anno Nu’ de best of both worlds heb. Mijn Hindoestaanse opvoeding vormt een goede basis aan normen en waarden die ik heb meegekregen. Ook zijn bepaalde aspecten in de Hindoestaanse cultuur (zoals het vrijgevig zijn en echt lief en leed met elkaar delen) dingen die ik voor altijd met me meedraag.

De Westerse cultuur heeft er wel voor gezorgd dat ik kritischer en bewuster heb leren kijken naar mezelf. Ook heeft het mij geleerd om mijzelf steeds meer te ontwikkelen in mijn gedachten en keuzes. Dit leer je eigenlijk van jongs af aan als je hier naar school gaat, maar ook door het consumeren van content in de vorm van Ted Talks, Youtube, Netflix, Instagram. Je wordt dagelijks gebombardeerd met verschillende soorten content die je helpen je denken te vergroten en nieuwe perspectieven en inzicht kunnen bieden.

Welke adviezen heb je voor andere Hindoestaanse Vrouwen?

Aan Hindoestaanse vrouwen en vrouwen in het algemeen: je bent waardevol. Je bent
talentvol. Ga ontdekken waar jij goed in bent en doe er iets mee! Het is zo krachtig als vrouwen opstaan en hun deel gaan doen.

IMG_1930.jpg

#HIVAN


Contact opnemen met Sarodjnie?

Bezoek haar website: http://www.divergentagency.nl

#HÏVAN: Ondernemer en Kindercoach WARSHA ATWARIE

Wie is Warsha Atwarie?

Warsha kindercoach.png

Warsha Atwarie is 29 jaar en woonachtig in Amsterdam. Warsha is thuiswonend en heeft een broertje en een zusje. Zij heeft de opleiding MBO Directiesecretaresse gevolgd. Daarna had zij zich gericht op de studies: Human Resources Management (HRM), Communicatie en de PABO. Uiteindelijk heeft ze deze studies niet afgerond, omdat ze heeft gekozen voor de kindercoach opleiding.

Warsha is van mening dat als je jezelf goed wilt leren kennen, je het beste ondernemer kunt worden. Je leert jezelf dan goed kennen in een korte tijd. Zij is zelf ook haar eigen onderneming gestart genaamd: ‘KINDERVREUGDE‘ en werkt 2,5 dagen per week als (intercultureel) kindercoach. Daarnaast werkt ze 3 dagen als secretaresse. In de (nabije) toekomst gaat ze deze balans veranderen en wilt ze meer tijd besteden aan haar onderneming, zodat ze écht haar passie kan volgen. Verder vindt ze het belangrijk om te sporten, te letten op haar voeding en te zorgen voor ontspanning. Haar rolmodellen zijn: Michelle Obama, Ellen Degeneres, Jay Shetty en Oprah Winfrey.

Warsha’s motto is:

Laat de wereld mooier achter, dan dat je erop gekomen bent


Carrière

Warsha career

Wat betekent de praktijk ‘Kindervreugde’ voor jou? 

Bij Praktijk KINDERVREUGDE is gekozen om met extra aandacht met kinderen uit multiculturele gezinnen te werken. Deze gezinnen lopen vaak tegen taalbarrières of cultuurverschillen aan. Voor de kinderen uit deze gezinnen leidt dit vaak tot ontwikkelingsproblemen. Dit beïnvloedt hun gedrag thuis en op school. Soms voelt het voor deze kinderen alsof ze in twee werelden leven. Vaak staan ouders niet stil bij de mogelijke effecten die dit kan hebben op het kind. Het is voor hen onbekend welke begeleiding er nodig is en wat het aanbod is hierin. Als er niet tijdig hulp wordt ingeschakeld, zal dit invloed hebben op hun verdere ontwikkeling.

De inzet van praktijk KINDERVREUGDE is om vroegtijdig kinderen te helpen, zodat de kans kleiner wordt op doorverwijzing naar therapeuten, psychologen en/of jeugd-kinderbescherming. 90% van alle kinderen die gecoacht worden hopen wij buiten de reguliere kinderzorg te houden. Als kinderen gecoacht worden door iemand waar ze zichzelf in herkennen, voelen zij zich veilig en vertrouwd en zullen ze nieuw gedrag gemakkelijker aanleren.

Wanneer heb je je passie voor kinderen en culturen ontdekt?

Als kind had ik deze hulp graag gewild. Als jong meisje had ik een bemiddelende rol tussen mijn ouders en de buitenwereld. Het betonen van eer en het behalen van successen was een must. Je wilt erkenning van de Nederlandse samenleving, maar ook van familie en vrienden. Op een gegeven moment ga je keuzes maken. Ik leefde tussen twee werelden, waarin ik in beide maar een deel aanwezig kon zijn. Vaak koos ik voor de Nederlandse samenleving, omdat ik hier dagelijks mee te maken had, vanwege school en werk. Ik merk nog steeds dat kinderen vastlopen om balans te vinden tussen hun ontwikkeling op school en de verwachtingen van thuis.

Waarom heb je besloten om kindercoach te worden? En wat zijn jouw doelen?

Van jongs af aan paste ik op in grote gezinnen. Baby’s, peuters en zelfs pubers… al was ik er zelf nog een. Ik deed het met ontzettend veel liefde en plezier. Misschien wel meer dan anderen.

Het ontdekken van je ware talenten is niet makkelijk. Anderen zien vaak beter wat jou uniek maakt. Een aantal jaren geleden werd ik door mensen gewezen op de manier waarop ik communiceer en contact maak met kinderen: het had iets magisch. Kinderen trokken als een magneet naar mij toe.

Ik heb een half jaar de PABO gedaan, maar dit was destijds niet de geschikte opleiding. Toen ik een baan aangeboden kreeg, koos ik ervoor om te stoppen met de opleiding. Ik kreeg ik een coaching traject aangeboden bij mijn werkgever, waarbij het doel was om erachter te komen hoe ik mezelf zie over 5 jaar. Daar kwam steeds iets met kinderen naar voren. Ik werd toen door de coach geattendeerd op de kindercoach opleiding. Ik ben informatie gaan inwinnen en heb mij vervolgens aangemeld voor de opleiding.

Ook kwam ik het project van Voorleesexpress Amsterdam tegen bij mijn werkgever. Voorleesexpress richt zich op kinderen uit gezinnen met een taalachterstand. Ik kreeg een meisje uit een Turks gezin toegewezen en ik kom nog steeds regelmatig bij haar en haar jongere zusjes doen ook mee.

Wat voor reacties heb je tot nu toe gehad? En specifiek van de Hindoestaanse gemeenschap?

Als het gaat om mijn kindercoachpraktijk, zijn er weinig familieleden geïnteresseerd . “Het is geen beroep zoals een advocaat of een arts”, denk ik dan. Thuis is dat anders en is er meer begrip.

De oude generatie snapt naar mijn beleving helemaal niet wat opvoeding betekent binnen verschillende culturen. Het begint juist bij de kinderen en onder andere de opvoeding bepaalt hoe de toekomst er voor hen uit kan gaan zien.

En oké, niet iedereen is zo. Er zijn echt enkelen die in mij en in mijn werk geïnteresseerd zijn.

Hoe kijkt jouw familie aan tegen jouw ambities en carrière?

Mijn familie thuis kijkt positief naar mijn ambities en carrière. Het was voor hen ook wennen hoe dit zou uitpakken. Verder heb ik een mousi die oprecht geïnteresseerd is in mijn werk en ontwikkelingen.  De rest snapt het overduidelijk niet en/of is totaal niet geïnteresseerd.

Hoe heeft de Hindoestaanse cultuur jou beïnvloed als het gaat om je werk? En jou als persoon? 

Ik ervaar het dus niet altijd positief. Het kan beter. In het algemeen ken ik weinig Hindoestaanse ondernemers, los van de markt en de winkels. In mijn familie zijn er weinig ondernemers. Voor veel mensen uit de Hindoestaanse cultuur is het lastig te begrijpen dat anderen meer Westers zijn opgegroeid.

Ik heb ook in twee werelden geleefd: de Hindoestaanse en de Westerse cultuur. Op school ging het heel erg over mijzelf als persoon en thuis waren de cijfers en prestaties weer heel belangrijk. En natuurlijk is dat laatste ook belangrijk, maar als jong klein meisje ben je nog niet zo direct bezig met je toekomst. Voor mij was het af en toe lastig om balans te vinden tussen deze twee werelden. Naarmate ik ouder werd en meer zag van de wereld begon ik dingen anders te bekijken.

Wat waren de grootste uitdagingen bij het starten van je eigen praktijk? En hoe ben je hiermee omgegaan?

Het was voor mij een uitdaging om uit te vinden hoe ik de praktijk zou combineren met mijn baan in loondienst. Ik heb inmiddels een balans gevonden door meer te ontspannen en te sporten.

Aan wie heb je veel steun gehad tijdens het starten van je eigen praktijk?

Ik heb veel steun gehad van een aantal vrienden, mijn gezin thuis en mijn vriend.

Wat is het grootste succes voor jou? En waarom ervaar je dit als het grootste succes?

Een groot succes is als ik resultaten zie in de ontwikkeling van een kind. De ouder(s) zijn zo tevreden.

Wanneer zouden Hindoestaanse moeders het beste jouw hulp kunnen inroepen?

Op mijn website (www.praktijk-kindervreugde.nl) heb ik op mijn welkomstpagina een “Herken je dit”, daar staan een aantal punten waar een moeder zich in kan herkennen. De meeste moeders kunnen zich hierin vinden.


Opvoeding

Vragen over opvoeding voor (jonge) Hindoestaanse moeders

Warsha - opvoeding.png

Wat zijn volgens jou de grootste uitdagingen voor jonge (Hindoestaanse) moeders van nu? (Aldus, wat zie je vaak terug in de praktijk?)

Ik heb nog niet zo heel veel Hindoestaanse gezinnen als klant. Ik herken mezelf vaak terug als ik wel een Hindoestaans gezin tegenkom. De hulpvragen verschillen ook: van enorme verlegenheid tot faalangst etc.

Wat zijn de mogelijke valkuilen voor jonge (Hindoestaanse) moeders?

Ik zie nog geen mogelijke valkuilen. Er heerst nog wel erg een taboe om professionele hulpverlening voor het kind in te zetten. Maar dat verandert wel steeds meer. Vooral moeders van de jonge generatie kijken anders naar de opvoeding van hun kind(eren).

Waar lopen kinderen met een niet-Nederlandse achtergrond (of liever gezegd: niet-Westerse achtergrond) het vaakst tegen aan? En welke tips heb jij voor de moeders (en de kinderen)?

Ik heb zelf een multiculturele achtergrond en ben ervaringsdeskundige. De normen en waarden uit andere culturen kan ik hierdoor makkelijker begrijpen. Ik begrijp eerder de taal die onderling gesproken wordt. Het gaat vaak om een straatmentaliteit die zich net even anders uit dan bij andere leeftijdsgenoten. Coaching is voor deze groep hard nodig, zodat het kind zich positief kan ontwikkelen in de huidige en toekomstige maatschappij. Als kinderen gecoacht worden door iemand, waar ze zichzelf in herkennen, voelt dit veilig en vertrouwd voor hen en zullen ze nieuw gedrag makkelijker oppakken. Ik stel altijd voor om vrijblijvend contact met mij op te nemen om samen te kijken naar de hulpvraag van het kind.

TIP: negeer nooit een bepaald gedrag van het kind. Laat emoties er zijn. Als een kind wil huilen, laat hem/haar huilen.

Hoe help je kinderen balans te vinden tussen twee werelden (bijvoorbeeld cultuur thuis VS cultuur op school)? En wat zijn meestal de grootste verschillen thuis en op school?

De balans vinden is afhankelijk van welke hulpvraag het kind heeft. Door verschillende methodieken in te zetten, kan ik erachter komen waar het kind in vast loopt en probeer ik het verschil op school en thuis te ondervinden.  Het grootste verschil is dat het kind thuis ander gedrag heeft dan op school en hierin vastloopt en uit balans raakt.

Welke tips heb je voor moeders die merken dat hun kind het moeilijk vindt om contact te maken met anderen?

Ik heb geen concrete tip. Het is belangrijk om erachter te komen waarom het kind geen contact kan maken met anderen. Hier zou een kindercoach kunnen helpen. Het is laagdrempelig en toegankelijk.

Wat zijn jouw adviezen voor (jonge) moeders als het gaat om de bemoeienis van de familie betreft de opvoeding?

Je kunt adviezen aannemen, maar het is aan de ouder om te kiezen welk advies je aanneemt en waarmee je iets  gaat doen. Kies wat het beste is voor je kind! Maar onderneem wel altijd actie als het gaat om jouw kind.

Veel (jonge) moeders vergelijken zichzelf (en hun kind) online met andere moeders en kinderen. Hoe kunnen zij het beste omgaan met hun drang om zichzelf en hun kind constant te vergelijken?

Een online vergelijking is niet altijd de realiteit. Je weet niet wat er daadwerkelijk achter de schermen gebeurt van een gezin/ouder. In het algemeen worden online voornamelijk de positieve dingen gedeeld en niet de negatieve dingen. Het is, denk ik, ook wel cultuurgebonden: men is gewend om steeds te vergelijken.

Sommige (jonge) Hindoestaanse moeders hebben er moeite mee om hulp te vragen. Zij voelen schaamte en hebben het gevoel dat ze alles zelf moeten oplossen. Welke adviezen heb je voor deze moeders?

Als moeder hoef je niet zelf alles op te lossen. Daarom heb ik ook voor coaching gekozen. Het is laagdrempelig en toegankelijker dan een andere hulpverlening. Dit is ook afhankelijk van de hulpvraag, want soms zijn er ook andere hulpverleners bij nodig. Maar schaam je niet om extern hulp te zoeken. Bij kindercoaching is er geen sprake van dossier opbouw. Indien de ouder dit wilt, maak ik wel een kort verslag van de bevindingen. Je kunt als ouder zelf je wensen doorgeven. Je krijgt niet voor elk kind een handleiding toegewezen.

Sommige moeders gaan scheiden, zijn gescheiden of zitten midden in een scheiding. Welke adviezen heb je voor hen?

Vergeet je kind(eren) niet en sta open voor zijn of haar emoties.

Wat is je favoriete boek voor jonge kinderen?

Momenteel is dat Lotje’s zorg van Tom Percival. Het boek is via Bruna of Bookaroo.nl te bestellen. Het boek gaat over Lotje. Zij krijgt opeens te maken met een Zorg. Eerst was het een kleine Zorg, totdat de Zorg groter werd. Bij kinderboeken let ik vooral op de prenten van het boek. Lotje gaat bijvoorbeeld over een donker meisje. Kinderen willen graag erkenning/herkenning in een bepaald verhaal.

Begin september kun je gratis mijn literatuurlijst downloaden op mijn website.

Welk advies zou je geven aan alleenstaande jonge moeders?

Heb vertrouwen in jezelf en de dingen die je doet!


Over Warsha Atwarie

Over warsha.png

Welke 3 levenservaringen ervaringen hebben de meeste indruk gemaakt op jou als persoon? En waarom?

  1. Oude en nieuwe vriendschappen
  2. De scheiding van m’n ouders
  3. Een eigen onderneming beginnen

Waar zie je jezelf over 5 jaar? En hoe wil jij dit bereiken?

Haha, grappig! Deze vraag stel ik graag aan anderen. Ik wil nog heel veel kinderen kunnen helpen. Ook wil ik graag een prentenboek uitbrengen.

Welk advies heeft het meest geholpen in je leven en zijn jou altijd bij gebleven?

Een heleboel adviezen eigenlijk. Ik heb niet specifiek één advies. Een van de adviezen: omarm jezelf en omarm jezelf met positieve mensen.

Hoe houd jij zelf balans tussen de Westerse cultuur en Hindoestaanse cultuur?

Inmiddels kan ik kiezen welke cultuur het beste past. Soms is dat de Hindoestaanse cultuur en soms de Westerse cultuur. Dat is de cultuur waar we in Nederland leven. Het is bijna een eigen versie van jezelf.

Hindoestaanse vrouwen zijn in Nederland (en Suriname) koplopers op het gebied van zelfmoord. Wat zijn volgens jou de redenen hiervoor? En hoe denk je dat wij elkaar kunnen helpen?

  • Niet open zijn naar elkaar
  • Geen goede en duidelijk communicatie met elkaar
  • Het ontbreken van voldoende begrip voor elkaar

Ik denk dat er meerdere redenen zijn. Ik heb geen directe ervaringen met mensen die zelfmoord hebben gepleegd.

Wat betekent vrijheid voor jou? En heb jij je altijd vrij gevoeld?

Vrijheid ervaar ik eigenlijk sinds de laatste jaren, na de scheiding van mijn ouders en sinds ik een onderneming ben gestart. Bij het laatste ervaar ik een enorme persoonlijke groei in m’n ontwikkeling.

Hoe zou jij de Hindoestaanse gemeenschap omschrijven?

  • Zorgzaam
  • Betrokkenheid binnen gezin en familie
  • Traditioneel
  • Lekker eten
  • Veel cultuur en dans (Bollywood)
  • Steeds meer emancipatie
  • Er is meer vrijheid binnen gezinnen

Waar moeten wij als Hindoestaanse vrouwen nog beter in worden?

Onszelf zijn en meer voor onszelf en voor elkaar opkomen.


#HÏVAN


Contact opnemen met Warsha?

Bezoek haar website: www.praktijk-kindervreugde.nl

of stuur haar een berichtje op social media:

LinkedIn / Facebook / Instagram