Wie is Warsha Atwarie?
Warsha Atwarie is 29 jaar en woonachtig in Amsterdam. Warsha is thuiswonend en heeft een broertje en een zusje. Zij heeft de opleiding MBO Directiesecretaresse gevolgd. Daarna had zij zich gericht op de studies: Human Resources Management (HRM), Communicatie en de PABO. Uiteindelijk heeft ze deze studies niet afgerond, omdat ze heeft gekozen voor de kindercoach opleiding.
Warsha is van mening dat als je jezelf goed wilt leren kennen, je het beste ondernemer kunt worden. Je leert jezelf dan goed kennen in een korte tijd. Zij is zelf ook haar eigen onderneming gestart genaamd: ‘KINDERVREUGDE‘ en werkt 2,5 dagen per week als (intercultureel) kindercoach. Daarnaast werkt ze 3 dagen als secretaresse. In de (nabije) toekomst gaat ze deze balans veranderen en wilt ze meer tijd besteden aan haar onderneming, zodat ze écht haar passie kan volgen. Verder vindt ze het belangrijk om te sporten, te letten op haar voeding en te zorgen voor ontspanning. Haar rolmodellen zijn: Michelle Obama, Ellen Degeneres, Jay Shetty en Oprah Winfrey.
Warsha’s motto is:
Laat de wereld mooier achter, dan dat je erop gekomen bent
Carrière
Wat betekent de praktijk ‘Kindervreugde’ voor jou?
Bij Praktijk KINDERVREUGDE is gekozen om met extra aandacht met kinderen uit multiculturele gezinnen te werken. Deze gezinnen lopen vaak tegen taalbarrières of cultuurverschillen aan. Voor de kinderen uit deze gezinnen leidt dit vaak tot ontwikkelingsproblemen. Dit beïnvloedt hun gedrag thuis en op school. Soms voelt het voor deze kinderen alsof ze in twee werelden leven. Vaak staan ouders niet stil bij de mogelijke effecten die dit kan hebben op het kind. Het is voor hen onbekend welke begeleiding er nodig is en wat het aanbod is hierin. Als er niet tijdig hulp wordt ingeschakeld, zal dit invloed hebben op hun verdere ontwikkeling.
De inzet van praktijk KINDERVREUGDE is om vroegtijdig kinderen te helpen, zodat de kans kleiner wordt op doorverwijzing naar therapeuten, psychologen en/of jeugd-kinderbescherming. 90% van alle kinderen die gecoacht worden hopen wij buiten de reguliere kinderzorg te houden. Als kinderen gecoacht worden door iemand waar ze zichzelf in herkennen, voelen zij zich veilig en vertrouwd en zullen ze nieuw gedrag gemakkelijker aanleren.
Wanneer heb je je passie voor kinderen en culturen ontdekt?
Als kind had ik deze hulp graag gewild. Als jong meisje had ik een bemiddelende rol tussen mijn ouders en de buitenwereld. Het betonen van eer en het behalen van successen was een must. Je wilt erkenning van de Nederlandse samenleving, maar ook van familie en vrienden. Op een gegeven moment ga je keuzes maken. Ik leefde tussen twee werelden, waarin ik in beide maar een deel aanwezig kon zijn. Vaak koos ik voor de Nederlandse samenleving, omdat ik hier dagelijks mee te maken had, vanwege school en werk. Ik merk nog steeds dat kinderen vastlopen om balans te vinden tussen hun ontwikkeling op school en de verwachtingen van thuis.
Waarom heb je besloten om kindercoach te worden? En wat zijn jouw doelen?
Van jongs af aan paste ik op in grote gezinnen. Baby’s, peuters en zelfs pubers… al was ik er zelf nog een. Ik deed het met ontzettend veel liefde en plezier. Misschien wel meer dan anderen.
Het ontdekken van je ware talenten is niet makkelijk. Anderen zien vaak beter wat jou uniek maakt. Een aantal jaren geleden werd ik door mensen gewezen op de manier waarop ik communiceer en contact maak met kinderen: het had iets magisch. Kinderen trokken als een magneet naar mij toe.
Ik heb een half jaar de PABO gedaan, maar dit was destijds niet de geschikte opleiding. Toen ik een baan aangeboden kreeg, koos ik ervoor om te stoppen met de opleiding. Ik kreeg ik een coaching traject aangeboden bij mijn werkgever, waarbij het doel was om erachter te komen hoe ik mezelf zie over 5 jaar. Daar kwam steeds iets met kinderen naar voren. Ik werd toen door de coach geattendeerd op de kindercoach opleiding. Ik ben informatie gaan inwinnen en heb mij vervolgens aangemeld voor de opleiding.
Ook kwam ik het project van Voorleesexpress Amsterdam tegen bij mijn werkgever. Voorleesexpress richt zich op kinderen uit gezinnen met een taalachterstand. Ik kreeg een meisje uit een Turks gezin toegewezen en ik kom nog steeds regelmatig bij haar en haar jongere zusjes doen ook mee.
Wat voor reacties heb je tot nu toe gehad? En specifiek van de Hindoestaanse gemeenschap?
Als het gaat om mijn kindercoachpraktijk, zijn er weinig familieleden geïnteresseerd . “Het is geen beroep zoals een advocaat of een arts”, denk ik dan. Thuis is dat anders en is er meer begrip.
De oude generatie snapt naar mijn beleving helemaal niet wat opvoeding betekent binnen verschillende culturen. Het begint juist bij de kinderen en onder andere de opvoeding bepaalt hoe de toekomst er voor hen uit kan gaan zien.
En oké, niet iedereen is zo. Er zijn echt enkelen die in mij en in mijn werk geïnteresseerd zijn.
Hoe kijkt jouw familie aan tegen jouw ambities en carrière?
Mijn familie thuis kijkt positief naar mijn ambities en carrière. Het was voor hen ook wennen hoe dit zou uitpakken. Verder heb ik een mousi die oprecht geïnteresseerd is in mijn werk en ontwikkelingen. De rest snapt het overduidelijk niet en/of is totaal niet geïnteresseerd.
Hoe heeft de Hindoestaanse cultuur jou beïnvloed als het gaat om je werk? En jou als persoon?
Ik ervaar het dus niet altijd positief. Het kan beter. In het algemeen ken ik weinig Hindoestaanse ondernemers, los van de markt en de winkels. In mijn familie zijn er weinig ondernemers. Voor veel mensen uit de Hindoestaanse cultuur is het lastig te begrijpen dat anderen meer Westers zijn opgegroeid.
Ik heb ook in twee werelden geleefd: de Hindoestaanse en de Westerse cultuur. Op school ging het heel erg over mijzelf als persoon en thuis waren de cijfers en prestaties weer heel belangrijk. En natuurlijk is dat laatste ook belangrijk, maar als jong klein meisje ben je nog niet zo direct bezig met je toekomst. Voor mij was het af en toe lastig om balans te vinden tussen deze twee werelden. Naarmate ik ouder werd en meer zag van de wereld begon ik dingen anders te bekijken.
Wat waren de grootste uitdagingen bij het starten van je eigen praktijk? En hoe ben je hiermee omgegaan?
Het was voor mij een uitdaging om uit te vinden hoe ik de praktijk zou combineren met mijn baan in loondienst. Ik heb inmiddels een balans gevonden door meer te ontspannen en te sporten.
Aan wie heb je veel steun gehad tijdens het starten van je eigen praktijk?
Ik heb veel steun gehad van een aantal vrienden, mijn gezin thuis en mijn vriend.
Wat is het grootste succes voor jou? En waarom ervaar je dit als het grootste succes?
Een groot succes is als ik resultaten zie in de ontwikkeling van een kind. De ouder(s) zijn zo tevreden.
Wanneer zouden Hindoestaanse moeders het beste jouw hulp kunnen inroepen?
Op mijn website (www.praktijk-kindervreugde.nl) heb ik op mijn welkomstpagina een “Herken je dit”, daar staan een aantal punten waar een moeder zich in kan herkennen. De meeste moeders kunnen zich hierin vinden.
Opvoeding
Vragen over opvoeding voor (jonge) Hindoestaanse moeders
Wat zijn volgens jou de grootste uitdagingen voor jonge (Hindoestaanse) moeders van nu? (Aldus, wat zie je vaak terug in de praktijk?)
Ik heb nog niet zo heel veel Hindoestaanse gezinnen als klant. Ik herken mezelf vaak terug als ik wel een Hindoestaans gezin tegenkom. De hulpvragen verschillen ook: van enorme verlegenheid tot faalangst etc.
Wat zijn de mogelijke valkuilen voor jonge (Hindoestaanse) moeders?
Ik zie nog geen mogelijke valkuilen. Er heerst nog wel erg een taboe om professionele hulpverlening voor het kind in te zetten. Maar dat verandert wel steeds meer. Vooral moeders van de jonge generatie kijken anders naar de opvoeding van hun kind(eren).
Waar lopen kinderen met een niet-Nederlandse achtergrond (of liever gezegd: niet-Westerse achtergrond) het vaakst tegen aan? En welke tips heb jij voor de moeders (en de kinderen)?
Ik heb zelf een multiculturele achtergrond en ben ervaringsdeskundige. De normen en waarden uit andere culturen kan ik hierdoor makkelijker begrijpen. Ik begrijp eerder de taal die onderling gesproken wordt. Het gaat vaak om een straatmentaliteit die zich net even anders uit dan bij andere leeftijdsgenoten. Coaching is voor deze groep hard nodig, zodat het kind zich positief kan ontwikkelen in de huidige en toekomstige maatschappij. Als kinderen gecoacht worden door iemand, waar ze zichzelf in herkennen, voelt dit veilig en vertrouwd voor hen en zullen ze nieuw gedrag makkelijker oppakken. Ik stel altijd voor om vrijblijvend contact met mij op te nemen om samen te kijken naar de hulpvraag van het kind.
TIP: negeer nooit een bepaald gedrag van het kind. Laat emoties er zijn. Als een kind wil huilen, laat hem/haar huilen.
Hoe help je kinderen balans te vinden tussen twee werelden (bijvoorbeeld cultuur thuis VS cultuur op school)? En wat zijn meestal de grootste verschillen thuis en op school?
De balans vinden is afhankelijk van welke hulpvraag het kind heeft. Door verschillende methodieken in te zetten, kan ik erachter komen waar het kind in vast loopt en probeer ik het verschil op school en thuis te ondervinden. Het grootste verschil is dat het kind thuis ander gedrag heeft dan op school en hierin vastloopt en uit balans raakt.
Welke tips heb je voor moeders die merken dat hun kind het moeilijk vindt om contact te maken met anderen?
Ik heb geen concrete tip. Het is belangrijk om erachter te komen waarom het kind geen contact kan maken met anderen. Hier zou een kindercoach kunnen helpen. Het is laagdrempelig en toegankelijk.
Wat zijn jouw adviezen voor (jonge) moeders als het gaat om de bemoeienis van de familie betreft de opvoeding?
Je kunt adviezen aannemen, maar het is aan de ouder om te kiezen welk advies je aanneemt en waarmee je iets gaat doen. Kies wat het beste is voor je kind! Maar onderneem wel altijd actie als het gaat om jouw kind.
Veel (jonge) moeders vergelijken zichzelf (en hun kind) online met andere moeders en kinderen. Hoe kunnen zij het beste omgaan met hun drang om zichzelf en hun kind constant te vergelijken?
Een online vergelijking is niet altijd de realiteit. Je weet niet wat er daadwerkelijk achter de schermen gebeurt van een gezin/ouder. In het algemeen worden online voornamelijk de positieve dingen gedeeld en niet de negatieve dingen. Het is, denk ik, ook wel cultuurgebonden: men is gewend om steeds te vergelijken.
Sommige (jonge) Hindoestaanse moeders hebben er moeite mee om hulp te vragen. Zij voelen schaamte en hebben het gevoel dat ze alles zelf moeten oplossen. Welke adviezen heb je voor deze moeders?
Als moeder hoef je niet zelf alles op te lossen. Daarom heb ik ook voor coaching gekozen. Het is laagdrempelig en toegankelijker dan een andere hulpverlening. Dit is ook afhankelijk van de hulpvraag, want soms zijn er ook andere hulpverleners bij nodig. Maar schaam je niet om extern hulp te zoeken. Bij kindercoaching is er geen sprake van dossier opbouw. Indien de ouder dit wilt, maak ik wel een kort verslag van de bevindingen. Je kunt als ouder zelf je wensen doorgeven. Je krijgt niet voor elk kind een handleiding toegewezen.
Sommige moeders gaan scheiden, zijn gescheiden of zitten midden in een scheiding. Welke adviezen heb je voor hen?
Vergeet je kind(eren) niet en sta open voor zijn of haar emoties.
Wat is je favoriete boek voor jonge kinderen?
Momenteel is dat Lotje’s zorg van Tom Percival. Het boek is via Bruna of Bookaroo.nl te bestellen. Het boek gaat over Lotje. Zij krijgt opeens te maken met een Zorg. Eerst was het een kleine Zorg, totdat de Zorg groter werd. Bij kinderboeken let ik vooral op de prenten van het boek. Lotje gaat bijvoorbeeld over een donker meisje. Kinderen willen graag erkenning/herkenning in een bepaald verhaal.
Begin september kun je gratis mijn literatuurlijst downloaden op mijn website.
Welk advies zou je geven aan alleenstaande jonge moeders?
Heb vertrouwen in jezelf en de dingen die je doet!
Over Warsha Atwarie
Welke 3 levenservaringen ervaringen hebben de meeste indruk gemaakt op jou als persoon? En waarom?
- Oude en nieuwe vriendschappen
- De scheiding van m’n ouders
- Een eigen onderneming beginnen
Waar zie je jezelf over 5 jaar? En hoe wil jij dit bereiken?
Haha, grappig! Deze vraag stel ik graag aan anderen. Ik wil nog heel veel kinderen kunnen helpen. Ook wil ik graag een prentenboek uitbrengen.
Welk advies heeft het meest geholpen in je leven en zijn jou altijd bij gebleven?
Een heleboel adviezen eigenlijk. Ik heb niet specifiek één advies. Een van de adviezen: omarm jezelf en omarm jezelf met positieve mensen.
Hoe houd jij zelf balans tussen de Westerse cultuur en Hindoestaanse cultuur?
Inmiddels kan ik kiezen welke cultuur het beste past. Soms is dat de Hindoestaanse cultuur en soms de Westerse cultuur. Dat is de cultuur waar we in Nederland leven. Het is bijna een eigen versie van jezelf.
Hindoestaanse vrouwen zijn in Nederland (en Suriname) koplopers op het gebied van zelfmoord. Wat zijn volgens jou de redenen hiervoor? En hoe denk je dat wij elkaar kunnen helpen?
- Niet open zijn naar elkaar
- Geen goede en duidelijk communicatie met elkaar
- Het ontbreken van voldoende begrip voor elkaar
Ik denk dat er meerdere redenen zijn. Ik heb geen directe ervaringen met mensen die zelfmoord hebben gepleegd.
Wat betekent vrijheid voor jou? En heb jij je altijd vrij gevoeld?
Vrijheid ervaar ik eigenlijk sinds de laatste jaren, na de scheiding van mijn ouders en sinds ik een onderneming ben gestart. Bij het laatste ervaar ik een enorme persoonlijke groei in m’n ontwikkeling.
Hoe zou jij de Hindoestaanse gemeenschap omschrijven?
- Zorgzaam
- Betrokkenheid binnen gezin en familie
- Traditioneel
- Lekker eten
- Veel cultuur en dans (Bollywood)
- Steeds meer emancipatie
- Er is meer vrijheid binnen gezinnen
Waar moeten wij als Hindoestaanse vrouwen nog beter in worden?
Onszelf zijn en meer voor onszelf en voor elkaar opkomen.
#HÏVAN
Contact opnemen met Warsha?
Bezoek haar website: www.praktijk-kindervreugde.nl
of stuur haar een berichtje op social media:
HÏVAN 