Reis naar Nepal
In augustus besloot, fotografe, schrijfster voor MijnJas en mede-eigenaar van Wereldvrouwen, op vakantie te gaan naar Nepal. Zij was benieuwd naar de bijzondere cultuur van dit land. Het staat bekend om de vele tempels, oude dorpjes en het berggebied de Himalaya. Nepal grenst aan India en de bewoners kennen voornamelijk de religies boeddhisme en hindoeïsme.
Jasmijn Dennink
Jasmijn (31) is een gepassioneerd verhalenverteller. Dit doet zij het liefst door verhalen van mensen overal ter wereld te vertalen in beelden. Zij is geboren in Groningen, woonachtig in Drenthe en nieuwsgierig aangelegd.
Tijdens haar bezoek in Nepal was Jasmijn gefascineerd over de gastvrijheid en vriendelijkheid van de Nepalezen. Zij besloot zich verder te verdiepen in de levensstijl, waarden & normen en religies van deze behulpzame bewoners en was benieuwd welke raakvlakken de Nepalese cultuur heeft met de Hindoestaanse cultuur die wij kennen in Nederland en Suriname.
Samenwerking Jasmijn & HÏVAN
In samenwerking met HÏVAN heeft Jasmijn zoveel mogelijk informatie verzameld wat betreft dit onderwerp van zowel de Nepalese vrouwen als mannen. Zij heeft tijdens haar bezoek gerichte vragen gesteld tijdens het eten, met hen mee gefeest en gedanst en heeft kennis gemaakt met verschillende tradities.
In dit artikel wordt de kant van de mannen belicht.
- Hoe denken zij over het Hindoeïsme?
- Hoe denken zij over de traditionele verdeling tussen man/vrouw?
- En welke boodschap hebben zij voor de Hindoestaanse vrouwen in Nederland en Suriname?
Jasmijn is voor ons op onderzoek uitgegaan.
30 augustus 2019, Nepal
Jasmijn: Ik heb net samen met vier mannen gegeten, want de vrouwen hadden hun eigen feestje en het leek me leuk om dit keer bij de mannen aan te sluiten.
Deze mannen komen uit heel verschillende gezinnen. Twee mannen komen uit rijkere gezinnen, waarvan één strenger het hindoeïsme volgt dan de ander. De andere twee mannen zijn streng gelovig en komen uit een lagere kaste en arme familie.
Tijdens het eten besloot ik ze een paar vragen te stellen…
“In Nederland en Suriname worden Hindoestanen “modelburgers” genoemd. Toch is er iets aan de hand: Hindoestaanse vrouwen zijn koplopers als het gaat om zelfmoordpogingen en de nieuwsberichten schrijven over zwijgcultuur, verstikkende omgeving en onderdrukking. Wat is jullie kijk hier op?”
Het doet ons echt veel om te horen dat zoveel Hindoestaanse vrouwen niet oprecht gelukkig zijn en niet genieten van het leven. Wij schrikken erg van de situatie van deze vrouwen in Nederland en Suriname.
Hoe denken jullie over een platform zoals HÏVAN, voor de Hindoestaanse Vrouw Anno Nu in Nederland en Suriname?
Het is belangrijk dat vrouwen met elkaar om gaan en dat iemand zich hier voor inzet. Alleen door samen te werken en te praten over gevoelens kunnen vrouwen elkaar helpen. Mannen hebben deze kracht niet en het zit (nog) niet in de Hindoestaanse cultuur om als man te praten over zulke dingen. Daarom gaan vrouwen nu zoveel met elkaar om en een man heeft dit ten alle tijden te accepteren.
Wat betekent het Hindoeïsme voor jullie?
Wij zien het Hindoeïsme niet als religie. Het is een manier van leven en kan op vele manieren geïnterpreteerd worden. Het is voor iedereen anders. Vele Nepalezen zullen het Hindoeïsme op deze manier omschrijven.
Hoe zouden jullie de positie van de Hindoestaanse/Indiase vrouw binnen de Hindoestaanse/Indiase gemeenschap omschrijven?
Vrouwen zijn nooit minder dan de man. NOOIT. Zij geven immers het leven aan de mens, dus zij moeten geëerd en gerespecteerd worden. Van alle goden die het Hindoeïsme rijk is, zijn de meesten vrouw. Iedere dag bidden heel veel mannen voor een vrouwelijke god en zij doen dit bewust. Een man heeft namelijk geen leven zonder vrouw.
Kunnen jullie iets vertellen over de gelijkheid tussen man en vrouw?
“Wij zijn het er alle vier mee eens met het feit dat de vrouw hoger staat dan de man. Dit omdat het leven gebaseerd is op de gezondheid van de vrouw.
Gelijkheid qua inkomen is altijd een discussie. Niet omdat wij de vrouw het inkomen niet gunnen, maar omdat het leven van een man en vrouw niet te vergelijken is.
De vrouw heeft hier in Nepal namelijk drie vakanties extra in het jaar: bijvoorbeeld als ze ongesteld zijn krijgen ze drie dagen vrij. De vrouw maakt hier minder uren, heeft meer vrijheid en verdient daarom minder geld.
Ook is het niet gewenst om ze tot het donker te laten werken, omdat een vrouw niet alleen over straat zou moeten hoeven. (Dit kwam meer vanuit de lagere kaste)
Side note van Jasmijn: er is een discussie geweest om het salaris gelijk te trekken maar dan verdwijnen de voordelen van de vrouwen, waar zij het vervolgens niet mee eens waren. Dus die discussie gaat nog even door..
Kunnen jullie uitleggen waar de traditionele rolverdeling tussen man/vrouw vandaan komt binnen de Indiase/Hindoestaanse cultuur?
De vrouw heeft meer het zorgzame gevoel in zich, het emotionele. Zij heeft voordat het kind geboren wordt al een connectie en een relatie met het kind. Zij zijn samen één en de moeder weet onbewust en bewust wat het kind nodig heeft. De connectie is er gewoon en dat is van groot belang voor de opvoeding van het kind, omdat het ook vertrouwen geeft. De vrouwelijke zorgzaamheid is eindeloos en heeft geen grenzen.
De man krijgt een relatie zodra het kind op aarde is. De man heeft minder de emotionele band of op een andere manier. Mannen hebben niet die vrouwelijke zorgzaamheid, maar meer het stukje overleven en praktisch nadenken. Dit zie je weer terug in scenario’s waar de vrouw in alles regelt in huis en de man zorgt voor het praktische gedeelte: het inkomen en de veiligheid. De man hoort de vrouw en het kind te beschermen. Dit niet vanuit verplichting, maar uit liefde..
Jasmijn over haar tijd in Nepal
Jasmijn: dit is maar de mening van vier mannen. Toch komt het bij mij heel bekend voor en zijn de mannen erg open hier over. Wat mij ook is opgevallen is dat vrouwen best veeleisend zijn en dit ten koste gaat van zichzelf. Er zijn veel problemen en taboes maar er wordt weinig gepraat. Problemen worden verzwegen en opgekropt wat ook maakt dat mensen ongelukkig worden. Ook is er vaak veel familiedruk waar vooral de vrouwen mee te maken hebben. Denk hierbij aan de verwachtingen van de schoonmoeders en de oudere generatie die zich bemoeit met het opvoeden van de (klein)kinderen.
Ook valt het mij op dat ik nog niemand heb ontmoet in Nepal die Hindoeïsme als een religie ziet. Ze zien dit als een manier van leven, vrede te verspreiden en dit is voor iedereen anders. Je moet niks, er is immers niet één god waar je verantwoordelijkheid voor hoeft af te leggen. Er zijn veel goden en zo kun je verschillende kanten op.
Tradities en feesten zijn niet verplicht, tempels zijn open voor iedereen van alle nationaliteiten en religies. Dit verschilt natuurlijk per familie, maar het is opvallend dat het minder streng is dan het lijkt.
Volgens de mannen is het probleem dus ook dat mensen zelf de regels bedenken en het zichzelf moeilijk maken.
Ik heb hier een goed voorbeeld van en moest hier zelf hard om lachen:
Twee broers hebben vandaag met hun vader Vaderdag gevierd. Volgens een traditie mogen de mannen zich dan niet wassen. Een broer had zich dus niet gewassen en de andere wel, omdat hij het vergeten was. Ze keken elkaar aan en haalden hun schouders op. “Volgend jaar weer een nieuwe kans”, zeiden ze. Hahahaha, en dit waren de “strenge” Hindoes.
“De basis van het Hindoeïsme is heel vredig en open. De regels zijn later gekomen door de mensen zelf en misschien dat er dan mensen ongelukkig worden…”, aldus Jasmijn.
HÏVAN 